FanFic.nl

Beauty and the Beast|| Larry Stylinson[afgerond]

007

Twee dagen later krijgt Louis toestemming om zijn familie te bezoeken.
‘Echt?’ schreeuwt hij blij. Harry knikt en Louis vliegt hem om de nek.
‘Dank je dank je dank je dank je dank je dank je dank je.’
Harry lacht enkel en geeft hem voorzichtig een knuffel terug. Louis trekt zich weer terug en maakt een klein dansje door de kamer. Hij hoort Harry weer lachen, maar besteed er geen aandacht aan, hij is te blij. Zo snel als hij kan rent hij de badkamer in, waar hij zijn tandenborstel in zijn mond duwt.
‘Ifkdvfifnddiftefchtfftofvfandje.’
Harry kijkt hem geamuseerd aan.
‘Wat zei je?’ Louis rent de badkamer in en spuugt.

‘Dit vind ik echt tof van je!’ roept hij vervolgens. Hij hoort Harry lachen.
‘Het is geen probleem, Lou. Als je maar terug komt.’
Louis staat even stil, houdt zijn hoofd wat schuin en bekijkt zichzelf in de spiegel.
‘Lou?’ hoort hij Harry vragen.
‘Natuurlijk kom ik terug, Harry.’ Hij spiekt de slaapkamer in en ziet hoe Harry hem tevreden aankijkt.
‘Mooi.’
Louis sprint de kamer weer in en trekt wat kleding uit de kast. Dan trekt hij Harry overeind en duwt hij hem met veel moeite de deur uit.
‘Tot zo, doeg, dag , dag, doei.’
Hij hoort Harry lachen en sluit dan de deur, om zich vervolgens zo snel als hij kan om te kleden.

Hij krijgt zijn telefoon terug van Louise en mag een kort telefoongesprek houden. Hij belt dus meteen een taxi en geeft de telefoon dan weer terug aan de stoel. Ze loopt weer weg en Louis kijkt in de spiegel die in de grote hal hangt. Hij ziet hoe Harry achter hem komt staan en draait zich om.
‘Je ziet er goed uit, Lou.’
Louis glimlacht en friemelt wat aan zijn haar.
‘Dank je.’
Harry glimlacht en Louis zucht.
‘Goed, dan ga ik maar.’
Harry knikt.
‘Ik weet niet hoe laat ik terug ben,’ gaat Louis verder. Harry knikt weer.
‘Ehm. Doei?’ zegt Louis dan twijfelend. Harry glimlacht.
‘Veel plezier thuis, Louis. Kom terug.’
Louis knikt en stapt dan naar buiten. Hij zucht en haalt diep adem, waarna hij de tocht naar het eind van de oprijlaan begint.

Het eerste wat hij doet als hij weer in het dorp is, is richting de koffieshop rennen. Hij rukt de deur open en stapt naar binnen. De shop is rustig en mede daardoor wordt hij niet meteen opgemerkt. Jesy bladert rustig door een boek en Louis schraapt zijn keel een aantal keer. Dan pas kijkt ze op.
‘Hey, Louis.’ Ze kijkt weer naar haar boek en Louis kan het moment zien waar het kwartje bij haar valt. Met een ruk komt haar hoofd omhoog en met grote ogen kijkt ze hem aan.
‘Louis!’ schreeuwt ze dan. Ze rent naar hem toe en springt in zijn armen. Louis vangt haar lachend op en knuffelt haar terug.
‘Hey, Jesy.’

Ze laat zichzelf naar de grond zakken en kijkt hem met een grote glimlach aan.
‘Je bent het echt! Hoe kom je hier? Ben je eruit gezet? Hoe is het kasteel? Beter, hoe is het beest? Is hij eng? Waarom ben je niet dood zoals de anderen?’ Ze vuurt de vragen in een rap tempo op hem af en Louis lacht.
‘Jesy, rustig rustig, ik kan je amper verstaan.’
Jesy haalt diep adem.
‘Hoe kom je hier?’
‘Met een taxi,’ zegt Louis droog. Jesy slaat hem, Louis lacht.
‘Ik heb toestemming om jou en paps een dagje te bezoeken.’
Jesy glimlacht en geeft hem nog een knuffel.
‘Ugh, ik ben zo blij om je te zien.’ Ze verbergt haar gezicht in zijn nek en Louis glimlacht.
‘Ik ben ook blij om jou te zien.’
Jesy leidt hem naar een tafeltje en ze gaan beiden zitten. Ze kijkt hem afwachtend aan.

‘Dus, hoe is het op het kasteel?’
‘Het is er echt heel mooi. Ze hebben een prachtige rozentuin en de binnenkant is zo mooi onderhouden. Er is heel veel goud en de kamers zijn zo groot en het is er gewoon geweldig,’ zegt Louis enthousiast. Jesy knikt enthousiast.
‘En het beest? Hoe is het beest? Is het echt zo eng als ze zeggen?’
Louis schudt zijn hoofd en vouwt zijn handen.
‘Het beest is ongelofelijk aardig, maar ook gewoon raar en grappig.’
‘Hoe heet hij?’ vraagt ze nieuwsgierig.
‘Harry,’ zegt Louis. Hij glimlacht en steunt zijn hoofd in zijn handen. Jesy knikt enkel.
‘Vertel me meer, meer, meer.’ Ze wipt op haar stoel. Louis lacht en gehoorzaamt.

Nadat hij Jesy heeft bijgepraat, verlaat hij de winkel en zet hij koers richting zijn ouderlijk huis. Hij belt aan en wacht dan geduldig totdat zijn vader open doet. Al snel hoort hij voetstappen achter de deur.
‘Ik kom, ik kom,’ klinkt er gedempt. Louis glimlacht en dan opent de deur. Zijn vader knippert een paar keer. Dan: ‘Louis?’
Louis knikt en zijn vader glimlacht waterig, tranen branden in zijn ogen.
‘Louis, mijn zoon.’
Louis geeft zijn vader een knuffel en stapt dan naar binnen.

‘Hallo, pap.’
‘God, mijn zoon. Ik ben zo blij je te zien.’ Een traan rolt over zijn vaders wang.
‘Ik ben ook blij om jou te zien, pap.’
‘Ben je ontsnapt?’
Louis schudt zijn hoofd en neemt plaats op de bank.
‘Ik heb toestemming om Greak een dagje te bezoeken.’
Zijn vader laat zijn hoofd hangen.
‘Oh.’
Louis zucht en staat op, waarna hij bij zijn vader op de leuning gaat zitten en een arm om diens schouders slaat.
‘Het is daar echt niet zo erg, pap. Ik ben in goede handen.’
‘Het zal wel.’ Zijn vader klinkt verslagen en Louis zucht.
‘Het spijt me, pa.’

Nadat hij zijn vader heeft bezocht, dwaalt hij wat doelloos door het dorp. Velen houden hem staand, vragen wat hij hier doet en hoe hij hier komt. Hij draait elke keer weer hetzelfde verhaaltje af. De mensen zijn blij hem te zien, zijn blij om te zien dat niet iedereen dood gaat op het kasteel. Als ze hem vragen wat er met de andere jongens gebeurd is, kan Louis echter geen antwoord. Uiteindelijk wordt het donker en belt Louis een taxi. Zodra hij instapt, vraagt de chauffeur waar hij heen moet.
‘Roozentuin.’
De chauffeur lijkt te schrikken.
‘Waarom zou je daar naar terug gaan?’ vraagt hij dan. Louis haalt zijn schouders op.
‘Het is er beter dan je denkt. Nu, rijd.’
De chauffeur haalt zijn schouders op en trapt het gas in.

Reacties: