FanFic.nl

Dribs and Drabbles

Zaterdag op Zweinstein

Dit is de (van het Engels vertaalde) allerallerallereerste versie van I've Come To Burn Your Kingdom Down, die ik gisteren vond toen ik door mijn map vol schrijfsels ging. Het leek me wel een leuk extraatje voor mijn lezers, vooral omdat er geen spoilers zijn (het uiteindelijke plot is heel anders dan ik toen dacht dat het ging zijn).
Without further ado, enjoy~

• • •

De ruimte rook naar wasmiddel en verbrijzelde dromen. De broer en zus zaten zij aan zij en voor een draaiende wasmachine. De jongen dronk van zijn frisdrank door een felgekleurd rietje, het meisje praatte. Hij keek haar aan over de rand van zijn beker, reageerde middels zijn uitzonderlijke wenkbrauwbewegingen.
Ze draaide een lok vurig rood haar om haar vinger terwijl ze sprak. “Het is gewoon… Ik wéét het niet.” Ze blies een geërgerde zucht uit en schopte haar lege tas een heel eind weg. “Ik ben al eeuwen bevriend met hem, maar ik denk niet dat ik hem op díe manier leuk vind.”
Schluurp. Sklllllllurp. Schlp. Schlp. Hij duwde het deksel van zijn beker eraf, constateerde dat zijn drankje inderdaad op was en gooide het in een dichtbijzijnde vuilnisbak van waar hij gezeten was. “Niet eens een klein beetje?”
“Ron,” kreunde ze en mepte tegen zijn schouder. Hij reageerde snel en duwde zijn elleboog tegen de hare. “Ik probeer een serieus gesprek met je te voeren.”
“In een wasserette. Met een dozijn andere studenten hier. Op een zaterdag. Za-ter-dag, Ginny!”
Onder Ron Wemels ogen was het diepe paars zo groot als een kwartje. Zijn zonnebril stond voor nu bovenop zijn hoofd (“binnen een zonnebril dragen is dus écht niet oké”), maar hij had hem op zijn neus gehad toen hij die ochtend zijn walk of shame over de campus had gemaakt. Hij stonk naar alcohol en zag eruit alsof hij met een fles ervan in het gezicht geslagen was.
Op vrijdagen hield huis Griffoendor haar feestjes. Op zaterdagen waren de Griffoendors buiten dienst.
Maar Ginny had geklonken alsof ze dringend iemand nodig had om naar haar te luisteren en Ron had gedacht dat hij kon knikken en uhuh-en en dat dat wel voldoende zou zijn.
“Oké, dus Harry gaat geen deel van de familie worden via jou,” zei hij, krabde over zijn kin. “En dat is verdomde jammer, maar het is niet het einde van de wereld. Waarom doe je het klinken alsof het dat wel is?”
Ze pufte haar haren uit haar ogen. In een vlaag van iets – niet alcohol – had ze het kort laten knippen en nu kon ze er maar niet gewoon aan worden dat het steeds in haar ogen viel; ze kon niet stoppen met het aanraken. “Ik weet het niet. Het heeft gewoon altijd gevoeld alsof… we samen móesten komen. Dat dat verwacht werd van ons.”
“Hij is mijn beste vriend. Fred en George houden van die knul. Het zou geweldig zijn. Máár, het is cool. Je kan daten wie je maar wil.”
“Echt? Maakt niet uit? Wíe ik maar wil?”
Ron knikte. “Wíe je maar wil.”
“Oké.” Ze keek op en grijnsde naar haar broer. “Bedankt. Je kan terug naar je kamer, katvideo’s kijken.”
“Ben je gek?” Ik ga niet weg voor ’t gedaan is.” Hij knikte richting de wasmachine die de was van zijn zus aan het ronddraaien was. “Ik haat het einde niet weten.”

• • •

[“U hebt… drie… nieuwe voicemails.”] Harry vloekte en hield zijn mobiel op armlengte van zijn gezicht af.
[“Eerste voicemail…”] Hij wreef het laatste beetje slaap uit zijn ogen en kamde zijn vingers door zijn haar. Zijn tong voelde zwaar in zijn mond en zijn keel was droog maar proefde naar iets zoets en brandend, als – oh, kersenwodka!
[“Harry, Draco hier. Je hebt je zooi bij mij thuis gelaten. Voel je zeker gedwongen dat op te komen halen zo snel als mogelijk.”]
[“Als u dit bericht wil herhalen, druk op één… Als u dit bericht wil verwijderen, druk op twee…”]
[“Dit bericht is verwijderd… Tweede voicemail…”]
[“Harry, het is – wel, ik ben ’t weer. Ik bedacht me dat mijn eerdere bericht best grof was en dat jij niet eens zo’n slechte beurt was vannacht, dus ik zal even wat beleefder zijn. Je hebt tot maandag om je zooi op te komen halen of ik gooi het het raam uit. Er passeren genoeg mensen Zwadderichhal op een maandag dus ik zou me zorgen maken om de veiligheid van je bezittingen.”]
[Als u dit bericht wil herhalen, druk –“]
[“Dit bericht is verwijderd… Derde voicemail…”]
Harry gooide zijn mobiel naar het voeteneinde van zijn bed en drukte zijn gezicht zijn kussen weer in. Zijn voicemail bleef praten, gedempt in de dekens, tot het eindigde en zijn mobiel zichzelf op slot zette.
Vage herinneringen zwommen in zijn hoofd. Het was de gewoonlijke vrijdagavond in Griffoendorhal geweest tot…

Reacties: