FanFic.nl

Vrienden, Terug om te gaan! <-- afgerond

2

De volgende ochtend werd ik met een schok wakker van mijn wekker. Ik kon rennend naar college gaan en dropte halverwege de weg mijn slordig opgevouwen sollicitatiebrief in het postvakje van meneer Bernaud. Ik was al bijna te laat voor geluidstechniek en al slippend kwam ik het lokaal binnen waar de hoogleraar tikte op zijn horloge. Mijn mobiel ging af in mijn zak en deze zette ik snel op stil onder de geïrriteerde ogen van mijn leraar. Lekker begin van de dag.

De week trok langzaam voorbij. Ik had veel programmeringsopdrachten gekregen en ik had gister nog een praktijk tentamen live mixen gehad. Ik was nu weer op weg naar het kantoor van meneer Bernaud. Enkele mede studenten zwaaide over het schoolplein naar me en ik zwaaide terug terwijl ik mijn tas hoger op mijn schouders hees. Bij de deur van het kantoor klopte ik aan.
‘Binnen.’ Werd er gebromd waarna ik naar binnen stapte.
Ik gaf zoals gewoonlijk meneer Bernaud een hand en liet me neerzakken in de stoel die voor het bureau stond. Hij bleef stil en ik keek hem afwachtend aan. In mijn broekzak voelde ik mijn mobiel weer trillen. Niet nu.
Meneer Bernaud liep naar zijn bureau en haalde weer een formulier tevoorschijn. Zonder een woord te zeggen schoof hij het naar me toe. Ik las de kop. ‘Stage overeenkomst’ Stond er met grote letters. Meneer Bernaud tikte met zijn vingers op een logo in de bovenhoek.
‘Je sollicitatiebrief is er door heen gekomen. Ze hebben je aangenomen en gekoppeld aan een project. Ik mag je overdragen aan Universal studio.’

Weer terug aangekomen in mijn eigen kamer had ik me op mijn bed neer laten zakken. Meneer Bernaud had met mijn sollicitatiebrieven verschillende bedrijven benaderd om zijn excellente studente een stageplaats te geven. Zeven van de negen bedrijven hadden gereageerd met enthousiasme en op advies van Gordon had meneer Bernaud contact opgenomen met Universal Studios. Binnen een week zou ik terug moeten verhuizen naar Duitsland om daar te beginnen met mijn stage als overall technische assistent. Ik zou mijn opleiding binnen de stage vervolgen en daar ter plekke de digitale examens afnemen. Op deze manier zou ik binnen de geplande twee jaar mijn opleiding afronden.
Mijn hoofd tolde van alle informatie dat ik moeite had met de hele situatie te bevatten. Ik was zo gewend geraakt aan de dagelijkse flow van mijn leven hier. Er zou weer veel veranderen.

Ik pakte mijn mobiel tevoorschijn om mijn ouders te bellen. Op het scherm stonden vier gemiste oproepen en twee voicemail berichten. Alle telefoontjes bleken van hetzelfde nummer afkomstig te zijn en verbaasd startte ik de voicemail. Er klonk gestommel.
‘Oh, ja, hij doet het! Wat? Oh ja! Iets inspreken.’
Ik trok mijn wenkbrauw op terwijl ik naar de kwetterende stem luisterde.
‘Milou? Als het goed is, is dit je nummer. Je hebt geen idee hoe lang ik er over gedaan heb om je nummer te traceren!’
Ik probeerde te luisteren of ik de stem herkende.
‘Gefeliciteerd met je stageplaats! Goed geregeld hè? We worden nu echt collega’s! Spannend! Ik wilde je bellen om te zeggen dat je me maar terug moet bellen. Dan kunnen we je eventueel ophalen van het vliegveld als dat nodig is. Mij herken je denk ik wel. Ik kan niet wachten! Zo gezellig!’
Ik probeerde in mijn hersenen de stem een plaats te geven. Ophalen? Was dit iemand van Universal studio? Zo snel al?
‘Goed, De crew wacht! Vergeet me niet terug te bellen! Groetjes, Faith!’
Eindelijk kwam er een beeld bij me op. De styliste van de band! Tijdens een van de eerste fotoshoots van Tokio Hotel, toen nog bekend als Devilish, had ik een gekke styliste genaamd Faith geholpen. Ze was een hele enthousiaste meid die samen met mij gekkigheid tijdens de shoot had uitgehaald. Ik was verbaasd dat ze me na al die jaren nog herinnerde.

Als eerste toetste ik het nummer van mijn ouders in. Die waren al op de hoogte gesteld door meneer Bernaud en waren meer dan enthousiast. Ze steunde me overal in en gaven aan dat ik mijn spullen kon laten overvliegen naar mijn ouderlijk huis. Vanuit daar zou ik wel te horen krijgen waar de spullen heen moesten.
Een tweede telefoontje ging naar Gordon en Simone die al even enthousiast waren.
‘goed geregeld hè? Nu ben je al weer iets dichter bij,’ had Gordon gezegd.

Met mijn telefoon tegen mijn oor gedrukt pleegde ik het derde telefoontje.
‘Met Milane Tché. Ik heb vernomen dat u mijn contact persoon bent voor mijn vlucht naar universal studio?’ vroeg ik terwijl ik me achterover op mijn bed liet vallen.
Er klonk opgewekt geluid aan de andere kant van de telefoon.
‘Eindelijk! Ik wist wel dat ik de juiste persoon te pakken had! Net zo formeel hoor!’
Ik moest grinniken en begroette Faith.
‘Iedereen zal zo opgewekt zijn hier! We komen je de negentiende ophalen van het vliegveld. Op het hoofdkantoor krijg je meer info over het project. Vergeet niet om een grote koffer mee te nemen! Die ga je nodig hebben.’
Ik besprak verdere informatie kort door met Faith toen er weer op mijn kamerdeur werd geklopt.
‘Studievereniging roept.’ Verontschuldigde ik me tegenover Faith. Ik hing op en liep naar de deur toe.
‘Service!’
Ja ja, vanavond hadden we wat te vieren.

Reacties: