FanFic.nl

Moeder vermist

Proloog

Hallo. Ik ben Sam. En voor moest het niet duidelijk zijn, ik ben wel degelijk een meisje. De mensen lijken dat niet altijd door te hebben. Ik ben groot voor m’n leeftijd, maar m’n vormen laten op zich wachten. Ik heb m’n haren laten groeien, alleen omdat ze m’n moeder maar bleven complimenteren over wat een flinke zoon ze wel niet had. M’n moeder is een geval apart, maar ik ben er niet van overtuigd dat dat juist positief is. Ze is m’n beste vriendin, maar tegelijkertijd is ze soms zo vermoeiend. Bij ons thuis zijn de rollen altijd omgekeerd geweest, moet je weten. Niets ging zoals het hoort. Ik zorgde voor haar, wekte haar elke morgen stipt om 7 uur en maakte haar boterhammen klaar. Er is iets mis in m’n moeders hoofd, maar de dokters kunnen er nog steeds geen naam op plakken. We weten ook niet wat de oorzaak is en of het ooit terug goed zal komen. Jaren ging het zo, en ik had er vrede mee genomen. Ik was vastbesloten het later beter te doen en m’n leven hierdoor niet te laten verprutsen. Maar dat was gemakkelijker gezegd dan gedaan. Elke dag weer stond ik voor verassingen, elke dag weer moest ik iedereen uitleggen wat er mis was. Ik wist het zelf niet eens, hoe moest ik nu anderen vertellen dat ik degene was die voor het huishouden zorgde? Maar dat waren m’n ergste zorgen nog niet. Met de hulp van vrienden, lukte het allemaal wel. M’n moeder had een kleine job en we kwamen rond met wat ze ermee verdiende. Maar op een dag haalde m’n moeder het in haar hoofd om te vertrekken. Een normale tiener zou bij familie gaan logeren en geduldig afwachten tot de politie haar gevonden had. Maar ik, ik besloot om m’n moeder achterna te gaan. Of dat een goede beslissing was? Ik ben er nog steeds niet helemaal uit.

Reacties: