FanFic.nl

what if there is no hope

Onderweg naar Parijs deel 11

Elise POV
Ik ren naar mijn kamer toe om mijn spullen te pakken. Als ik in mijn kamer ben ga ik naar mijn kast. Ik trek de eerste lade open omdat mijn witte lievelings jurk kapot is gegaan tijdens de dag dat ik veranderd werd in een vampier. Hij zat helemaal onderbloed. Ik was zo weg van die jurk. Daarom had ik een nieuwe gekocht deze jurk is veel mooier hij heeft wat meer kleur. Ik trek hem aan en ik pak voor de rest nog wat kleren. Dan klopt Alice op de deur. Haar gave is zo handig. 'kom binnen alice' ze loopt naar binnen 'ow nee Elise die neem je toch niet mee. Dat kan echt niet meer.' 'hoezo niet het is gewoon een jurkje' 'een jurkje dat lijkt op een zand zak' Alice rent wat heen en weer en mijn hele tas zit binnen 10 sec vol met een extra tas er bij. Zij kent mijn kast beter uit haar hoofd dan ik. Alice duwt me naar buiten 'strax kom je nog te laat.' 'te laat voor wat' 'het vliegtuig' 'het is mogen toch pas?' 'nee gekkerr het is al 11 december' Ik kijk op het kaartje. ik lees het door in het hoekje staat vertrekdatum, 11 december 'ow' Alice duwt mij naar de auto. ze legt mijn tassen in de auto en zecht gedag. 'ik wil ook nog Carilise en Esmee en de andere gedag zeggen' 'ze zijn jagen ik zeg het wel voor je, doei' 'doei, dan maar hea. Ik rij weg naar het vliegveld. Na een uurtje ben ik er al. Ik loop naar het incheck balie. 'hallo,mevrouw wat kan ik voor u doen' de vrouw achter de balie is een jonge vrouw ze heeft rood krullend haar met een soort petje van het vliegbedrijf op 'hallo, ik wil me graag inchecken voor een vliegreis naar Parijs' ze pakt te spullen aan en begint het te checken en na een tijdje geeft ze mijn spullen terug 'dankuwel en een pretige reis met britisch airways.' ik lach naar haar en ze lacht terug. ik loop door en leg mijn tas op de controle loopband. Hij gaat er door heen en wordt naar de bagage ruimte gebracht. Ik ga naar de wacht ruimte en ik ga wachten tot ik in het vliegtuig stap. Opeens zie ik Jason wild in het rond kijken. 'Jason?' Hij ziet me en komt naar me toe te lopen. 'Hoe... nee wat doe je hier?' ' Alice heeft me verteld dat je hier bent en ze heeft me hier heen gestuurd.' 'Alice?' zeg ik op onluisterbare toon voor mensen.Alice wist dat Jason zou komen. Ik moes zo snel mogelijk dat ik hem niet zou zien noch door haar gave noch in het echt. Ze weet wat er gaat gebeuren. Ze houd me vast in de gaten. Ik probeer haar gave te pakken te krijgen, maar ze is te verweg. Hij begint te blosen en houd een roos voor mijn neus. De roos heeft een heerlijke geur. 'een roos.' ' een roos voor een bijzonder meisje' ik neem de roos aan. Ik weet nu hoe het voelt om te blozen als het kon stond ik nu rood gloeiend. Ik kijk naar de grond en dan weer naar hem. ' dankje..... voor de roos' hij buigt naar voren en zoent me en ik zoen terug. Het is een hele lieve lieve zoen. hij is niet over haast net perfect. Hij bloost heel heel erg. Alles wat ik nog maar kan doen is glimlachen en stijf stil staan en zo tezien hij ook. Dan word mijn vlucht omgeroepen.'Ik moet nu echt gaan' zeg ik na dat mijn vlucht 3 keer is omgeroepen. Hij geeft me nog snel een zoen en ik loop dan weg. Als ik bij de poortjes ben zwaai ik nog even en dan voel ik een stroom van pijn en geluk door mijn lichaam heen stromen. Geluk, omdat Jason zo leuk en lief is. Ongeluk omdat wat moet ik doen als ik weer Niek tegen kom. Voor wie moet ik kiezen? zal ik ooit nog Niek zien ? Ik wil dat zo graag, maar wat als hij noooit meer komt en ik mijn leven vergooit aan het zoeken naar Niek? zou hij gelukkig zijn zo? wat zou Tess met hem hebben gadaan? weet Niek ubberhoud nog wat er is gebeurt, wat Tess heeft gedaan met hem en mij? Ik zou zo graag antwoorden willen. Ik loop door en stap het vliegtuig in. Na 14 uur vliegen komen we in Parijs aan. Ik pak mijn tas en loop naar de uitgang zonder te weten wat er gaat komen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.