Invisible

Hoofdcategorieën

[complete lijst]

Nu on-line: (0)

[complete lijst]

Home » Harry Potter » Invisible » 0. Zweinstein

Invisible

Geschreven door:

Suki

Onderdeel van:

Invisible

Laatst bijgewerkt:

4 aug 2009 - 21:49

Aantal woorden:

356

Aantal reacties:

Aantal keer gelezen:

169

0. Zweinstein

* http://i32.tinypic.com/9kbhqf.jpg *

Een glimlach verschijnt op mijn gezicht als de laatste bel gaat. Ik pak al mijn schriften bij elkaar en laadt ze in mijn tas. Meneer Neelen loopt naar me toe. "Zukaira, heb je de leerstof een beetje begrepen?" Snel knik ik en loop hem voorbij. Het is weekend en ik wil zo snel mogelijk naar huis. "Zukaira, wacht eens. Zijn er problemen?" Ik schud mijn hoofd. "Nee meneer." mompel ik. "Tot volgende week." zegt hij opgewekt. Het liefst van al zou ik zeggen 'Tot nooit meer.' maar dat kan natuurlijk niet. Met grote passen loop ik door de gang. Bij mijn kluisje stop ik, draai ik aan het slotje en trek dan het deurtje open. Meteen valt mijn blik op een briefje. Ik pak het stevig vast en vouw het dan open. "Eindelijk weekend. Moet ik niet meer op je lelijke hoofd kijken." Ik laat het vallen en stomp mijn kluisje met mijn vuist toe. Zo gaat het nu echt altijd.

Thuis zijn ze wel gelukkig. Als ik de deur achter me dicht doe, komt Pluis naar me toe gelopen. Ik buk en pak haar op. "Ik ben thuis." roep ik. Mam en pap komen naar me toe en geven me een brief. "Deze kwam vandaag aan. Vindt je het erg dat we hem al gelezen hebben? We waren nieuwsgierig. Het was zo'n rare zegel." Ik pak de opengescheurde enveloppe aan en wuif mam en pap weg. Mijn ogen glijden over het perkament. "Zweinstein, Hoge School voor Hekserij en Hocus Pocus." mompel ik mee. Een glimlach siert op mijn gezicht. "Maar, ik kan helemaal niet toveren." Mam en pap grijnzen en halen allebei een stuk hout uit hun zak. "We vonden het een grotere verrassing als je niets wist." Mam zwaait met haar stuk hout. Mijn brief begint te zweven. "Dus, wanneer mag ik erheen?" Pap zwaait nu met zijn toverstok en het andere stuk perkament vliegt uit de enveloppe. Ik spring om het te pakken en leg dan mijn tas op de grond. "Maandag al." glunder ik. "Maar, ik heb nog niets." Mijn ogen glijden nu over de grote lijst benodigdheden. "En wat is de wegisweg?"