FanFic.nl

The one I will love { GEEINDIGT }

Hereniging

Ik ben uit het zicht van de Wachers en Antonie en ik geef het sein. Ik loop naar van een van de wachters.
"Hi schatje" Hij kijkt mij verbaast aan. "Ja jij ja" en ik ga voor hem staan "zeg mijn ouders even gedag als je dood ben. Doe maar de groeten van Johanna Hemmelten" De wachter kijkt me met grote ogen aan en ik steek een mes in zijn hart vervolgens snij ik hem in stukken. "Weltruste" Ik ben van plan de rest van de bewakers over te laten aan de rest en ik ga voor mijn grote prijs. Ik scheur mijn jurk voor de helft af. Hij zit vreselijk in de weg. In mijn haast bots ik tegen een jongen op. GVD ik ga Edward ook overal zien.
"Johanna" zecht de jongen. Ik kijk nog een keer maar nu better.
"Edward?!" en ik vlieg hem om zijn nek. "Howw ik dag je nooit meer te zien" en ik zoen hem op zijn lipppen en hij zoent terug.
"Ik zou je nooit alleen laten." en hij kust me nog een keer. Dit is geen nomale kus hij zit vol met liefde en passie die we al zo lang niet meer hebben gehad. Het lijkt net als of alles wat we in die tijd niet gehad hebben in een keer vrij komt.
"Sorry, maar ik moet even een paar vampieren af maken" Edward heeft duidelijk geen moete bij het gedeelte dat ik nog iemand dood moet maken.
"Ik doe de bewakers wel" en ik kijk naar mijn zwaarden. "Hier" en hij geeft mijn eigen zwaart.
"Dankje" Hij geeft mij een knipoog en hij loopt naar de bewakers toe. Ik laat hem achter mij. Ik hoor alleen nog maar het geluid van de zwaarden en van de vampiers die allemaal verdoemt zijn. ( mwahah sorry moest even )
"Dus jij bent het echt Johanna"
"pff dus je kent me nog"
"Uhu tuurlijk ik heb je getransformeert en gevangen gehouden." Pijn giert door mijn lichaam bij zijn woorden. Het lijk dat hij het gat dat Edward had gecreerd weer open te maken en wilt kapot maken met zijn mesteken van woorden.
"Hou je goore bek"
"Je was een goede wip hoor" Ik voel gelijk Edwards ogen in mijn rug branden.
"WTF wil je van me"
"Snap je het dan niet.. Ik wil jou"
"Sorry maar dat is dus iets wat je nooit zal krijgen"
"Ja wel hoor" Hij wijst naar de plek waar Edward stond en nu is hij weg. Ik probeer er achter na te rennen maar Antonie heeft me beed.
"Laat me los jij freak!!!" en ik beweeg mijn lichaam wild heen en weer."Laat me los!!" Nu schreeuw ik het uit.
"Nee jij komt met mij mee" Ik kijk naar mijn zwaart. Nu gebeurt er iets dat ik nog nooit voor mogelijk had gehouden. Heet begint te trillen. Ik kijk weer op zij en het ligt stil. Ik kijk weer naar het zwaart en nu begint het te bewegen. Ik focus mijn aandacht op een stoeltje nu. Het stoeltje begint te zweven. Iedereen kijkt verbaast naar mij en dan naar het stoeltje dat vliegt. Antonie heeft mijn ontwilkeling niet door en is hard bezig met mij beet houden. Ik focus me nu weer op het zwaart dat nu begint met zweven.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.