FanFic.nl

Het voelt eigenlijk anders dan ik verwacht had. Het is vooral zo... plots. Ik voel het natuurlijk wel in mijn mond. Ik voel zijn lippen op de mijne. Die zijn zachter dan ik me had voorgesteld. Zijn kus spreekt zijn machogedrag eigenlijk helemaal tegen. Hij kust teder, zacht, en vooral langzaam. Heel erg langzaam. Maar dat maakt het net zo zalig. Ik voel zijn tong. Ik voel ook zijn hand op mijn achterhoofd wanneer hij op bed komt zitten en ik mij achterover laat zakken. Ik kan alleen maar voelen. Voelen en genieten. Het is een geweldige kick. Ik ben een beetje duizelig, maar tegelijkertijd evenwichtiger dan ooit tevoren. Een tinteling verspreidt zich over mijn hele lichaam. Alles beeft. Heel erg zelfs. Als onze lippen elkaar eindelijk weer losgelaten hebben, kijkt hij in mijn ogen. “Ik vind je leuk”� zegt hij. “Echt leuk.”� Ik weet niet goed wat ik moet antwoorden. Ik zou wilen roepen: “Ik jou ook!!”� en huppelend in het rond dansen. Maar ik kan alleen maar glimlachen. Ik denk dat hij wel voelt dat het oké zit. We kussen terug, deze keer begin ik. Het voelt nog altijd goed, maar al iets vertrouwder. Het is ook al minder rustig dan daarnet. We kussen en kussen en blijven kussen, ik heb geen idee hoelang we zo al bezig zijn, maar plots komt er een verpleegster binnen, die eventjes blijft stilstaan, niet wetend wat doen, maar dan zegt: “Sorry dat ik stoor, maar het bezoekuur is al lang gedaan. En ik ben hier met je avondeten. Ik knik. “Misschien kun je beter doorgaan,”� zeg ik tegen Tom, “ik word morgen rond twee uur ontslagen uit het ziekenhuis. Wil je dan komen?”� “Natuurlijk”� hoor ik, waarna ik een teder kusje op mijn lippen voel en hij in het deurgat verdwijnt...