Hoofdcategorieën
Home » Tokio Hotel » If fear is what make us decide
If fear is what make us decide
Geschreven door:
Laatst bijgewerkt:
8 maart 2009 - 20:06
Leeftijdskeuring:
AL
Aantal woorden:
8066
Aantal reacties:
1
Categorie:
Omschrijving:
Een Tomstory...
Stukje uit het verhaal
Het is donker, het is laat en het regent pijpentstelen. Ik rijd met mijn Cadillac (waar ik ohzo trots op ben) langs een verlaten weg, op weg naar een familiefeestje. Eigenlijk ben ik nogal laat. Mama en Bill zijn er waarschijnlijk al lang. Ach ja, wat maakt het uit. Dan ben ik maar wat later. Gespannen let ik op de weg, mij nog totaal niet bewust van wat er mij over enkele minuten gaat overkomen. Eigenlijk vind ik het hier maar eng. Zo donker en verlaten... Er staan zelfs geen lantaarnpalen langs de weg. Om het wat gezelliger te maken, zet ik de radio aan. ââ¬ÅIk ben zo op de grote wegââ¬Â, sus ik mezelf en probeer er niet over na te denken dat deze weg verdacht veel lijkt op zo'n verlaten weg in een horrorfilm. En dan, plóts...Zie ik het. Een fietser. Shit, die is dichtbij. Ik probeer het nog te ontwijken, maar helaas. Alles gaat zó snel, dat ik het amper besef. In een oogwenk zie ik de fiets door de lucht wentelen, terwijl het meisje op de motorkap van mijn auto wordt geworpen en een seconde later met haar hoofd op het asfalt terechtkomt. Verlamd blijf ik toekijken.
Stukje uit het verhaal
Het is donker, het is laat en het regent pijpentstelen. Ik rijd met mijn Cadillac (waar ik ohzo trots op ben) langs een verlaten weg, op weg naar een familiefeestje. Eigenlijk ben ik nogal laat. Mama en Bill zijn er waarschijnlijk al lang. Ach ja, wat maakt het uit. Dan ben ik maar wat later. Gespannen let ik op de weg, mij nog totaal niet bewust van wat er mij over enkele minuten gaat overkomen. Eigenlijk vind ik het hier maar eng. Zo donker en verlaten... Er staan zelfs geen lantaarnpalen langs de weg. Om het wat gezelliger te maken, zet ik de radio aan. ââ¬ÅIk ben zo op de grote wegââ¬Â, sus ik mezelf en probeer er niet over na te denken dat deze weg verdacht veel lijkt op zo'n verlaten weg in een horrorfilm. En dan, plóts...Zie ik het. Een fietser. Shit, die is dichtbij. Ik probeer het nog te ontwijken, maar helaas. Alles gaat zó snel, dat ik het amper besef. In een oogwenk zie ik de fiets door de lucht wentelen, terwijl het meisje op de motorkap van mijn auto wordt geworpen en een seconde later met haar hoofd op het asfalt terechtkomt. Verlamd blijf ik toekijken.
Hoofdstukken
- Proloog
368 woorden, 2 reacties, laatste update: 9 maart 2009 - 17:24 - Deel 1
436 woorden, 3 reacties, laatste update: 13 maart 2009 - 18:32 - Deel 2
253 woorden, 1 reacties, laatste update: 27 maart 2009 - 16:51 - Deel 3
306 woorden, 0 reacties, laatste update: 29 april 2009 - 20:04 - Deel 4
816 woorden, 1 reacties, laatste update: 29 april 2009 - 20:06 - Deel 5
327 woorden, 1 reacties, laatste update: 10 april 2009 - 21:07 - Deel 6
843 woorden, 1 reacties, laatste update: 11 mei 2009 - 20:08 - Deel 7
381 woorden, 3 reacties, laatste update: 11 mei 2009 - 20:12 - Deel 8
877 woorden, 2 reacties, laatste update: 20 mei 2009 - 19:28 - Deel 9
260 woorden, 1 reacties, laatste update: 31 mei 2009 - 20:03 - Deel 10
536 woorden, 1 reacties, laatste update: 26 juni 2009 - 18:04 - Deel 11
313 woorden, 1 reacties, laatste update: 3 juli 2009 - 20:57 - Deel 12
385 woorden, 1 reacties, laatste update: 13 juli 2009 - 18:38 - Deel 13
479 woorden, 0 reacties, laatste update: 8 aug 2009 - 14:59 - Deel 14
300 woorden, 1 reacties, laatste update: 27 aug 2009 - 20:55 - Deel 15
496 woorden, 2 reacties, laatste update: 4 okt 2009 - 19:22 - Deel 16
690 woorden, 1 reacties, laatste update: 29 dec 2009 - 13:27
Reacties:
Hoe grappig