Hoofdcategorieën
Home » Tokio Hotel » Lavendelblauw
Lavendelblauw
Geschreven door:
Laatst bijgewerkt:
20 juni 2010 - 19:31
Leeftijdskeuring:
16+
Aantal woorden:
584
Aantal reacties:
0
Categorie:
Omschrijving:
'Taylor is een meisje van 16. Ze woont in een klein dorpje naast de stad. Zoals velen van ons in de knoop raken van de liefde heeft zij hetzelfde probleem. Ze vraagt zich vaker dan eens af of dit nog wel goed gaat komen. Gelukkig bestaat er muziek als Tokio hotel om haar door de slechte tijden te slepen.'
Inleiding:
Vragen spoken rond in mijn hoofd. Mijn hersenen draaien overuren en seconde na seconde ik krijg het warmer. Doe ik hier goed aan of ben ik nou gewoon weer heel dom bezig? Ben ik een slet om dit te doen, alweer?
Voor me zie ik ‘hem’ zwetend en kreunend op bed liggen; de jongen die ik al zolang bemin. Hij kijkt me dramatisch aan, alsof zijn leven van mij afhangt. Er gaat een steek door mijn hart als ik hem zo zie. Hoe lang ik hier naar verlangt heb. Het moment dat hij mij nodig heeft in plaats van ik hém. Maar heeft hij dat wel? Precies nú?
Ik plof naast hem neer en kijk hem nog een keer diep in zijn felblauwe ogen aan. De verraders. Daar waar ik niet tegen kan - en nooit zal kunnen - vechten. Zijn ogen verliezen snel hun concentratie en zijn blik streelt de rest van mijn gezicht. Ik voel ze branden op elk stukje waar zij langs gaan. Ze stoppen bij mijn lippen, waarna hij me kust.
De kus verandert - voordat ik er erg in heb - in een heftige zoensessie. Waarom laat ik dit nou toe? Ik voel zijn hand langzaam onder mijn shirt wurmen, waarna hij mijn heupen zacht streelt. Een tweede keer deze avond gaat er een steek door mijn hart. Hoe doet hij dit? Hoe laat ik het gebeuren? Hij zal nooit meer van mij zijn…
Ik vraag mezelf af waarom ik mezelf zoveel afvraag, dit gebeurt toch zovaak? Ik kan er niks aan doen! Laat het! Je vindt het toch oh zo fijn?! Ik schud mijn gedachtes weg, laat mezelf los en laat me door hem leiden. Voor de zoveelste keer.
In my room, where time stands still, or moves at your will.
Will you let the morning come soon? Or will you leave me lying here?
In your favourite darkness, your favourite half-light.
Inleiding:
Vragen spoken rond in mijn hoofd. Mijn hersenen draaien overuren en seconde na seconde ik krijg het warmer. Doe ik hier goed aan of ben ik nou gewoon weer heel dom bezig? Ben ik een slet om dit te doen, alweer?
Voor me zie ik ‘hem’ zwetend en kreunend op bed liggen; de jongen die ik al zolang bemin. Hij kijkt me dramatisch aan, alsof zijn leven van mij afhangt. Er gaat een steek door mijn hart als ik hem zo zie. Hoe lang ik hier naar verlangt heb. Het moment dat hij mij nodig heeft in plaats van ik hém. Maar heeft hij dat wel? Precies nú?
Ik plof naast hem neer en kijk hem nog een keer diep in zijn felblauwe ogen aan. De verraders. Daar waar ik niet tegen kan - en nooit zal kunnen - vechten. Zijn ogen verliezen snel hun concentratie en zijn blik streelt de rest van mijn gezicht. Ik voel ze branden op elk stukje waar zij langs gaan. Ze stoppen bij mijn lippen, waarna hij me kust.
De kus verandert - voordat ik er erg in heb - in een heftige zoensessie. Waarom laat ik dit nou toe? Ik voel zijn hand langzaam onder mijn shirt wurmen, waarna hij mijn heupen zacht streelt. Een tweede keer deze avond gaat er een steek door mijn hart. Hoe doet hij dit? Hoe laat ik het gebeuren? Hij zal nooit meer van mij zijn…
Ik vraag mezelf af waarom ik mezelf zoveel afvraag, dit gebeurt toch zovaak? Ik kan er niks aan doen! Laat het! Je vindt het toch oh zo fijn?! Ik schud mijn gedachtes weg, laat mezelf los en laat me door hem leiden. Voor de zoveelste keer.
In my room, where time stands still, or moves at your will.
Will you let the morning come soon? Or will you leave me lying here?
In your favourite darkness, your favourite half-light.
Hoofdstukken
- 1.1
584 woorden, 0 reacties, laatste update: 20 juni 2010 - 19:22
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.