Hoofdcategorieën
Home » Forum » Forum Spelletjes » [Speeltopic] RPG - De Hongerspelen
[Speeltopic] RPG - De Hongerspelen
xEmma zei op 17 juli 2012 - 14:55:
Emicia rolde met haar ogen en zette het scherm weer aan terwijl iemand een fles tequila tevoorschijn haalde. We kijken de herhalingen wel, wat een onzin. Nog voordat alle Tributen bekend waren, zouden de ongeduldigen al beginnen met wedden. Emicia deed er langer over aangezien ze eerst nog de herhalingen analyseren, net als de interviews. Dat betekende echter niet dat ze haar tijd zou gaan verspillen aan zo'n nutteloos en kinderachtig drankspelletje.
Ze zuchtte. Het was dat ze er eenmaal al zat en geen seconde van de Boete wilde missen, anders was ze weggegaan. Ze voorspelde dat ze in zeer korte tijd tussen halfnaakte en stomdronken mensen in zou zitten. Niet haar favoriete bezigheid.
Emicia keek neer op haar leeftijdsgenoten. Ze waren onwetend, stuk voor stuk, anders zouden ze met haar meekijken in plaats van aan de alcohol gaan. Later zouden ze er spijt van hebben, dacht Emicia bitter, als ze het zich dan überhaupt nog kunnen herinneren na die lading drank.
Ze schoof haar stoel nog dichter bij het enorme scherm toen de Tribuut van District 7 naar voren liep. Hij was achttien jaar, werd er over hem gezegd, en hij was de zoon van niemand minder dan de winnaar van de Spelen van vijfentwintig jaar geleden. Tiler was zijn naam.
Het was duidelijk dat zijn vader hem voorbereid had op de Spelen: zijn donkere ogen fonkelden zelfverzekerd terwijl hij met gracieuze stappen zich een weg naar het podium baande. Zijn nette kleding zat strak om zijn gespierde lichaam. Zijn blonde haren waren naar achter gekamd waardoor zijn sterke kaaklijn benadrukt werd.
De knappe verschijning intrigeerde Emicia. Nog zonder de rest van de Tributen te hoeven zien, wist ze dat hij haar favoriet zou worden. Hij moest winnen.
Emicia rolde met haar ogen en zette het scherm weer aan terwijl iemand een fles tequila tevoorschijn haalde. We kijken de herhalingen wel, wat een onzin. Nog voordat alle Tributen bekend waren, zouden de ongeduldigen al beginnen met wedden. Emicia deed er langer over aangezien ze eerst nog de herhalingen analyseren, net als de interviews. Dat betekende echter niet dat ze haar tijd zou gaan verspillen aan zo'n nutteloos en kinderachtig drankspelletje.
Ze zuchtte. Het was dat ze er eenmaal al zat en geen seconde van de Boete wilde missen, anders was ze weggegaan. Ze voorspelde dat ze in zeer korte tijd tussen halfnaakte en stomdronken mensen in zou zitten. Niet haar favoriete bezigheid.
Emicia keek neer op haar leeftijdsgenoten. Ze waren onwetend, stuk voor stuk, anders zouden ze met haar meekijken in plaats van aan de alcohol gaan. Later zouden ze er spijt van hebben, dacht Emicia bitter, als ze het zich dan überhaupt nog kunnen herinneren na die lading drank.
Ze schoof haar stoel nog dichter bij het enorme scherm toen de Tribuut van District 7 naar voren liep. Hij was achttien jaar, werd er over hem gezegd, en hij was de zoon van niemand minder dan de winnaar van de Spelen van vijfentwintig jaar geleden. Tiler was zijn naam.
Het was duidelijk dat zijn vader hem voorbereid had op de Spelen: zijn donkere ogen fonkelden zelfverzekerd terwijl hij met gracieuze stappen zich een weg naar het podium baande. Zijn nette kleding zat strak om zijn gespierde lichaam. Zijn blonde haren waren naar achter gekamd waardoor zijn sterke kaaklijn benadrukt werd.
De knappe verschijning intrigeerde Emicia. Nog zonder de rest van de Tributen te hoeven zien, wist ze dat hij haar favoriet zou worden. Hij moest winnen.
LotStuff zei op 17 juli 2012 - 18:30:
Callum Hallows
Helemaal in het spel dat ze nu aan het spelen zijn, of beter gezegd in het 'om het snelste en meeste drinken' heeft Callum eerst niet door dat hij Palé zo gekwetst heeft. Hij wil haar niet kwetsen waardoor hij denkt dat de waarheid het beste is. Helaas kan je soms beter iets verdraaien of verzwijgen.
Blij grijnst hij naar Sanglui die mee doet en enthousiast zijn eerste shot naar binnen klotst. Hij wist dat dit een zwaar spel zou worden. Zijn vrienden zijn net als Callum, goed getraind en verdragen nogal wat drank. Opgewekt schenkt hij nog enkele shots uit en geeft er één door aan Nilay. "Jou beurt terug!"
Afwachtend tot ze het op heeft glijden zijn ogen door het clubhuis. Emicia doet niet mee, dit had hij verwacht. Ze is nu eenmaal zo into the Spelen dat de rest van de wereld op zijn kop kan gaan staan. Palé, zij is hier ook niet zo het type voor. Verbaasd kijkt hij om zich heen als hij beseft dat ze weg is. Vluchtig drinkt hij in een snelle teug zijn volgende shot al uit. "Zo de mijne is al binnen. Speel maar door ik ben zo terug."
Snel loopt hij door en wanneer hij een straat verder is ziet hij haar. "Palé!" roept hij. Het blijft stil dus zet hij het op een loopje. Als hij haar bereikt ziet hij dat er een traan op haar wang rust. Met zijn wijsvinger wrijft hij deze weg en neemt hij haar hand vast. "Palé?" fluistert hij zachtjes. Het zien van haar tere gezichtje dat zo gekwetst is doet hem pijn. Zijn hart breekt en schuldgevoelens steken de kop op. "Het spijt me, ik wou je niet kwetsen. Ik -" Zijn adem stokt in zijn keel. Callum die altijd zo goed is met woorden en eerlijk verteld wat hij voelt weet voor de eerste keer niet wat te zeggen. Hij wou haar niet kwetsen dat staat vast, voor de rest weet hij niet wat hij voelt. Hij is in de war, dat is het enige wat Callum met zekerheid kan zeggen.
Callum Hallows
Helemaal in het spel dat ze nu aan het spelen zijn, of beter gezegd in het 'om het snelste en meeste drinken' heeft Callum eerst niet door dat hij Palé zo gekwetst heeft. Hij wil haar niet kwetsen waardoor hij denkt dat de waarheid het beste is. Helaas kan je soms beter iets verdraaien of verzwijgen.
Blij grijnst hij naar Sanglui die mee doet en enthousiast zijn eerste shot naar binnen klotst. Hij wist dat dit een zwaar spel zou worden. Zijn vrienden zijn net als Callum, goed getraind en verdragen nogal wat drank. Opgewekt schenkt hij nog enkele shots uit en geeft er één door aan Nilay. "Jou beurt terug!"
Afwachtend tot ze het op heeft glijden zijn ogen door het clubhuis. Emicia doet niet mee, dit had hij verwacht. Ze is nu eenmaal zo into the Spelen dat de rest van de wereld op zijn kop kan gaan staan. Palé, zij is hier ook niet zo het type voor. Verbaasd kijkt hij om zich heen als hij beseft dat ze weg is. Vluchtig drinkt hij in een snelle teug zijn volgende shot al uit. "Zo de mijne is al binnen. Speel maar door ik ben zo terug."
Snel loopt hij door en wanneer hij een straat verder is ziet hij haar. "Palé!" roept hij. Het blijft stil dus zet hij het op een loopje. Als hij haar bereikt ziet hij dat er een traan op haar wang rust. Met zijn wijsvinger wrijft hij deze weg en neemt hij haar hand vast. "Palé?" fluistert hij zachtjes. Het zien van haar tere gezichtje dat zo gekwetst is doet hem pijn. Zijn hart breekt en schuldgevoelens steken de kop op. "Het spijt me, ik wou je niet kwetsen. Ik -" Zijn adem stokt in zijn keel. Callum die altijd zo goed is met woorden en eerlijk verteld wat hij voelt weet voor de eerste keer niet wat te zeggen. Hij wou haar niet kwetsen dat staat vast, voor de rest weet hij niet wat hij voelt. Hij is in de war, dat is het enige wat Callum met zekerheid kan zeggen.
Soraya zei op 17 juli 2012 - 21:41:
Palé Evedeen
De traan die Callum had weggeveegd rustte nu op zijn zachte vingers die ik gevoeld had toen hij met zijn hand door mijn haar ging. Zijn ogen brandden in de mijne en ik kneep zacht in zijn warme hand.
'Het spijt mij, Callum...' waren de woorden die ik dwong om over mijn lippen te komen. De kou die van de buitenlucht kwam begon aan me te trekken, maar ik weigerde om Callums hand los te laten en mijn armen over elkaar te slaan.
Het betekende veel voor me dat hij achter me aan was gelopen, maar ergens wilde ik toch alleen zijn. Callum betekende alles voor me. Hij was tenslotte degene die mij in de gaten hield als ik weer op het punt stond iets doms te doen.
'Ik... Ik wilde gewoon...' ik kreeg de woorden niet over mijn lippen. Zijn hand die de mijne vasthield, mijn ademhaling die omhoog schoot. Ik voelde me schuldig. Erg schuldig tegenover hem. Callum verdiende iemand die voor hem kon zorgen.
'Het spijt me... Ik kan hier niet blijven.'
Palé Evedeen
De traan die Callum had weggeveegd rustte nu op zijn zachte vingers die ik gevoeld had toen hij met zijn hand door mijn haar ging. Zijn ogen brandden in de mijne en ik kneep zacht in zijn warme hand.
'Het spijt mij, Callum...' waren de woorden die ik dwong om over mijn lippen te komen. De kou die van de buitenlucht kwam begon aan me te trekken, maar ik weigerde om Callums hand los te laten en mijn armen over elkaar te slaan.
Het betekende veel voor me dat hij achter me aan was gelopen, maar ergens wilde ik toch alleen zijn. Callum betekende alles voor me. Hij was tenslotte degene die mij in de gaten hield als ik weer op het punt stond iets doms te doen.
'Ik... Ik wilde gewoon...' ik kreeg de woorden niet over mijn lippen. Zijn hand die de mijne vasthield, mijn ademhaling die omhoog schoot. Ik voelde me schuldig. Erg schuldig tegenover hem. Callum verdiende iemand die voor hem kon zorgen.
'Het spijt me... Ik kan hier niet blijven.'
Heartbeat zei op 17 juli 2012 - 23:07:
'Oh hemel...' zei Loki toen hij z'n beste vriend Palé achterna zag lopen.
'Krijgen we nog wat drama op ons bord.'
Loki stond op en griste zijn trui van de grond.
'Ik doe niet meer mee. Het is geen lol zonder Callum.'
Loki plofte in de zetel neer en nam een glas limonade. Zijn trui liet hij uit om Nilay te plagen. Hij wist wel dat ze stiekem naar hem zat te gluren. Loki nam een slok limomade en begon daarna weer met zijn piercing te spelen.
Hij verzonk in gedacht over die speciale band tussen Palé en Callum. Die twee waren voor elkaar gemaakt. Aleen durfde geen van bijde het echt te laten zien.
Loki wierp een blik op Nilay die zonder twijfelen haar tweede shot achterover sloeg. Hij hield wel van haar maar diep vanbinnen besefte hij dat ze nooit dezelfde innige band zouden hebbn als Palé en Callum, en dat maakte Loki kapot.
'Oh hemel...' zei Loki toen hij z'n beste vriend Palé achterna zag lopen.
'Krijgen we nog wat drama op ons bord.'
Loki stond op en griste zijn trui van de grond.
'Ik doe niet meer mee. Het is geen lol zonder Callum.'
Loki plofte in de zetel neer en nam een glas limonade. Zijn trui liet hij uit om Nilay te plagen. Hij wist wel dat ze stiekem naar hem zat te gluren. Loki nam een slok limomade en begon daarna weer met zijn piercing te spelen.
Hij verzonk in gedacht over die speciale band tussen Palé en Callum. Die twee waren voor elkaar gemaakt. Aleen durfde geen van bijde het echt te laten zien.
Loki wierp een blik op Nilay die zonder twijfelen haar tweede shot achterover sloeg. Hij hield wel van haar maar diep vanbinnen besefte hij dat ze nooit dezelfde innige band zouden hebbn als Palé en Callum, en dat maakte Loki kapot.
Voiceless zei op 18 juli 2012 - 10:23:
' Nilay Evebirth '
Ze slaakte een diepe zucht toen miep drama naar buiten vluchtte en Callum haar als een schoothondje volgde. "Wat een gezeik zeg. Ze vinden elkaar toch zo leuk? Nee hoor, mevrouw Drama moet weer extra aandacht." Nilay rolde overdreven met haar diepblauwe ogen waarna ze nog een glaasje in haar mond liet verdwijnen. Zo was het immers wel. Palé was altijd op zoek naar extra aandacht door iédere keer ergens een drama van te maken en vervolgens volgde Callum haar als persoonlijke hielenlikker. Soms kreeg ze het echt tot hier van hen. "I am out." Meldde ze zacht waarna ze haar jas van de grond griste. "Ik zie je, Loki." Ze wierp hem een lichte glimlach toe waarna ze het clubhuis verliet. Een paar meter verder stonden Palé en Callum. "Bedankt, Palé. Je hebt de avond verpest en Callum? Man up, je lijkt wel een schoothondje." Zo. Dat was gezegd. Ze ritste haar jas dicht waarna ze langs de twee heen liep naar huis. Iemand had het een keer moeten zeggen. Ze was er klaar mee dat het altijd voor drama in de groep zorgde. Callum kon niet eens genieten van een drankje zonder dat Palé huilend het huis verliet. Ze slaakte een zucht waarna ze haar ranke vingers door haar lokken liet glijden. Misschien werd het tijd voor andere - volwassenere vrienden.
Ze slaakte een diepe zucht toen miep drama naar buiten vluchtte en Callum haar als een schoothondje volgde. "Wat een gezeik zeg. Ze vinden elkaar toch zo leuk? Nee hoor, mevrouw Drama moet weer extra aandacht." Nilay rolde overdreven met haar diepblauwe ogen waarna ze nog een glaasje in haar mond liet verdwijnen. Zo was het immers wel. Palé was altijd op zoek naar extra aandacht door iédere keer ergens een drama van te maken en vervolgens volgde Callum haar als persoonlijke hielenlikker. Soms kreeg ze het echt tot hier van hen. "I am out." Meldde ze zacht waarna ze haar jas van de grond griste. "Ik zie je, Loki." Ze wierp hem een lichte glimlach toe waarna ze het clubhuis verliet. Een paar meter verder stonden Palé en Callum. "Bedankt, Palé. Je hebt de avond verpest en Callum? Man up, je lijkt wel een schoothondje." Zo. Dat was gezegd. Ze ritste haar jas dicht waarna ze langs de twee heen liep naar huis. Iemand had het een keer moeten zeggen. Ze was er klaar mee dat het altijd voor drama in de groep zorgde. Callum kon niet eens genieten van een drankje zonder dat Palé huilend het huis verliet. Ze slaakte een zucht waarna ze haar ranke vingers door haar lokken liet glijden. Misschien werd het tijd voor andere - volwassenere vrienden.
LotStuff zei op 18 juli 2012 - 23:04:
Callum Hallows
Een beetje verward kijkt Callum Palé aan. Hoezo ze kan hier niet blijven? Wat bedoelt ze in godsnaam? Zelf is hij ook in de war, als hij niet eens weet wat hij zelf bedoelt hoe kan hij dan verwachten van Palé dat zij weet hoe hij er over denkt. Neen. Dat kan hij niet verwachten van haar, dat is niet eerlijk. De enkele hersenspinsels die hij heeft zijn overuren aan het verrichten. En toch, wat bedoelt Palé? De angst dat het zijn fout is kruipt bij hem naar boven. Callum laat haar hand los en zet een stap naar achteren, is hij fout bezig? Geeft hij verkeerde signalen? Welke signalen geeft hij eigenlijk en wat wil hij aan haar duidelijk? Zijn hoofd gonst, te veel gedachten in één keer. Hier komt het dan, hij haalt een keer ademt en kijk Palé in haar ogen. "Is het mijn fout? Wat doe ik verkeerd? Of doe ik niet? Ik wil je niet kwetsen Palé. Dat meen ik." Callum stopt even om adem te halen en net wanneer hij verder wil gaan om haar te vertellen dat hij zelf in de war is en dat ze veel voor hem betekend maar zelf nog niet heeft ontdekt hoeveel precies en in welke mate komt Nilay ineens voorbij. Gezelligheid is hier niet te vinden. Een waterval van woorden schieten ineens voorbij Callum en Palé. De woorden van Nilay dringen bij hem naar binnen en boos draait Callum zich om. Impulsief antwoordt hij haar terug. "Wat nu weer Nilay? Je bent al heel de avond nukkig. Wie zoekt er hier om aandacht?" Als zij hard is kan hij dat ook, daarom gaat hij door. "Trouwens, waarom ben je zo gemeen tegen Palé? Jaloers? Kijk eerst eens naar jezelf, je werd gedumpt voor een reden." Maar Nilay is al weg. Nog een beetje na kokend bedenkt Callum zich dat hij eigenlijk wel grof is geweest. Vanwaar kwam dat ineens? Reageerde hij net niet zo boos omdat hij vanbinnen weet dat ze gelijk had? Hopend dat Nilay dat laatste niet had gehoord draait hij zich terug om naar Palé. De woorden van Nilay zinderen nog steeds na in zijn hoofd, ís er een mogelijkheid dat ze gelijk heeft? Palé is nu wel een gevoelige persoon, iets wat Callum soms wel op de zenuwen kan werken, maar op een of ander manier is het ook charmant. Maar toch, hij liep haar misschien wel achterna. Nu nog meer verward als eerst kijkt Palé naar Callum. Wat zou er in haar hoofd omgaan? Dan schieten zijn gedachten weer naar Nilay, hij heeft haar gekwetst maar zij begon. Waarom voelt hij zich dan zo schuldig?
Callum Hallows
Een beetje verward kijkt Callum Palé aan. Hoezo ze kan hier niet blijven? Wat bedoelt ze in godsnaam? Zelf is hij ook in de war, als hij niet eens weet wat hij zelf bedoelt hoe kan hij dan verwachten van Palé dat zij weet hoe hij er over denkt. Neen. Dat kan hij niet verwachten van haar, dat is niet eerlijk. De enkele hersenspinsels die hij heeft zijn overuren aan het verrichten. En toch, wat bedoelt Palé? De angst dat het zijn fout is kruipt bij hem naar boven. Callum laat haar hand los en zet een stap naar achteren, is hij fout bezig? Geeft hij verkeerde signalen? Welke signalen geeft hij eigenlijk en wat wil hij aan haar duidelijk? Zijn hoofd gonst, te veel gedachten in één keer. Hier komt het dan, hij haalt een keer ademt en kijk Palé in haar ogen. "Is het mijn fout? Wat doe ik verkeerd? Of doe ik niet? Ik wil je niet kwetsen Palé. Dat meen ik." Callum stopt even om adem te halen en net wanneer hij verder wil gaan om haar te vertellen dat hij zelf in de war is en dat ze veel voor hem betekend maar zelf nog niet heeft ontdekt hoeveel precies en in welke mate komt Nilay ineens voorbij. Gezelligheid is hier niet te vinden. Een waterval van woorden schieten ineens voorbij Callum en Palé. De woorden van Nilay dringen bij hem naar binnen en boos draait Callum zich om. Impulsief antwoordt hij haar terug. "Wat nu weer Nilay? Je bent al heel de avond nukkig. Wie zoekt er hier om aandacht?" Als zij hard is kan hij dat ook, daarom gaat hij door. "Trouwens, waarom ben je zo gemeen tegen Palé? Jaloers? Kijk eerst eens naar jezelf, je werd gedumpt voor een reden." Maar Nilay is al weg. Nog een beetje na kokend bedenkt Callum zich dat hij eigenlijk wel grof is geweest. Vanwaar kwam dat ineens? Reageerde hij net niet zo boos omdat hij vanbinnen weet dat ze gelijk had? Hopend dat Nilay dat laatste niet had gehoord draait hij zich terug om naar Palé. De woorden van Nilay zinderen nog steeds na in zijn hoofd, ís er een mogelijkheid dat ze gelijk heeft? Palé is nu wel een gevoelige persoon, iets wat Callum soms wel op de zenuwen kan werken, maar op een of ander manier is het ook charmant. Maar toch, hij liep haar misschien wel achterna. Nu nog meer verward als eerst kijkt Palé naar Callum. Wat zou er in haar hoofd omgaan? Dan schieten zijn gedachten weer naar Nilay, hij heeft haar gekwetst maar zij begon. Waarom voelt hij zich dan zo schuldig?
Soraya zei op 18 juli 2012 - 23:15:
Palé Evedeen
De woorden van Nilay schoten door me heen als ijzeren pijlen. Koud en hard. Callum had er al wat van gezegd, maar toch wilde ik ook wat zeggen. In plaats daarvan bleef ik staan en zei niks. Aan de grond genageld door het verdorde gevoel wat ik had.
'Callum, het is niet jouw schuld. Nilay heeft gelijk.' antwoordde ik en legde mijn hand tegen zijn koele wang. Mijn ogen keken diep in de zijne, hopend dat hij iets terug zou zeggen.
'Ik... Callum, ken je dat gevoel... dat als je bij iemand bent je nooit meer weg wilt?' mijn wangen kleurden rood bij die vraag. Wat zou hij hiervan zeggen? Wat zou hij antwoorden?
Ik slikte.
Opnieuw kwam die steek van Nilay terug. Ze was zo gemeen, terwijl ze er eigenlijk geen reden voor had. Ik had haar nooit iets aangedaan. Nooit. En toch deed ze net alsof ik het monster van Loch Ness was.
Ik voelde me schuldig. Ik wilde gewoon zeggen wat ik voor Callum voelde, maar dat leek moeilijker dan wat dan ook. Ik moest het hem zeggen.
Palé Evedeen
De woorden van Nilay schoten door me heen als ijzeren pijlen. Koud en hard. Callum had er al wat van gezegd, maar toch wilde ik ook wat zeggen. In plaats daarvan bleef ik staan en zei niks. Aan de grond genageld door het verdorde gevoel wat ik had.
'Callum, het is niet jouw schuld. Nilay heeft gelijk.' antwoordde ik en legde mijn hand tegen zijn koele wang. Mijn ogen keken diep in de zijne, hopend dat hij iets terug zou zeggen.
'Ik... Callum, ken je dat gevoel... dat als je bij iemand bent je nooit meer weg wilt?' mijn wangen kleurden rood bij die vraag. Wat zou hij hiervan zeggen? Wat zou hij antwoorden?
Ik slikte.
Opnieuw kwam die steek van Nilay terug. Ze was zo gemeen, terwijl ze er eigenlijk geen reden voor had. Ik had haar nooit iets aangedaan. Nooit. En toch deed ze net alsof ik het monster van Loch Ness was.
Ik voelde me schuldig. Ik wilde gewoon zeggen wat ik voor Callum voelde, maar dat leek moeilijker dan wat dan ook. Ik moest het hem zeggen.
Voiceless zei op 19 juli 2012 - 0:52:
' Nilay Evebirth '
Nilay hoorde wel degelijk wat Callum haar toe spuwde. Ze draaide zich niet om, bleef niet eens staan. Haar mascara gleed in zwarte druppels langs haar wangen. Callum had het recht niet. Zij had haar eerste keer aan hem gegeven - met de gedachte dat hij voor altijd van haar zou blijven houden.
Welcome in Reality, bitch. Een zwakke glimlach dwong haar mondhoeken omhoog. Ze was jong en naïef geweest en nu waren haar vrienden haar ontgroeit.
Ze voelde zich er gewoon niet.. Thuis. Met de rug van haar hand streek ze de druppels oppervlakkig weg. Haar krullen vielen als een waaier langs haar gezicht toen ze plaats nam op een bankje. Uit haar jaszak graaide ze naar haar telefoon.
Callum,
Je hebt me vanavond duidelijk gemaakt waarom ik niet langer thuishoor bij jullie.
Maak er geen al te groot drama van, ik ben er zeker van dat Emicia en Palé je dankbaar zullen zijn. Zorg voor Loki.
I'll see you around.
Nilay.
Nadat hij verzonden was stond ze op. Ze had gedaan wat ze moest doen en nu was er niets. Nu kon ze niemands geluk nog in de weg staan. Ze schudde haar hoofd langzaam en vervolgde haar weg naar huis.
Nilay hoorde wel degelijk wat Callum haar toe spuwde. Ze draaide zich niet om, bleef niet eens staan. Haar mascara gleed in zwarte druppels langs haar wangen. Callum had het recht niet. Zij had haar eerste keer aan hem gegeven - met de gedachte dat hij voor altijd van haar zou blijven houden.
Welcome in Reality, bitch. Een zwakke glimlach dwong haar mondhoeken omhoog. Ze was jong en naïef geweest en nu waren haar vrienden haar ontgroeit.
Ze voelde zich er gewoon niet.. Thuis. Met de rug van haar hand streek ze de druppels oppervlakkig weg. Haar krullen vielen als een waaier langs haar gezicht toen ze plaats nam op een bankje. Uit haar jaszak graaide ze naar haar telefoon.
Callum,
Je hebt me vanavond duidelijk gemaakt waarom ik niet langer thuishoor bij jullie.
Maak er geen al te groot drama van, ik ben er zeker van dat Emicia en Palé je dankbaar zullen zijn. Zorg voor Loki.
I'll see you around.
Nilay.
Nadat hij verzonden was stond ze op. Ze had gedaan wat ze moest doen en nu was er niets. Nu kon ze niemands geluk nog in de weg staan. Ze schudde haar hoofd langzaam en vervolgde haar weg naar huis.
Heartbeat zei op 19 juli 2012 - 1:13:
Loki keek Nilay na. Iets in hem zei dat er iets aan haar mis was. De deur sloot zich n metteen graaide Loki zijn trui van de vloer en trok die aan.
'Sorry mensen. Loki has left the building.'
Loki liep Nilay achterna. Hij zag hoe ze Callum en Palé passerde en hij hoorde haar en Callum iets zeggn maar hij verstond het niet echt. Dan zag hij hoe Nilay op een bankje ging zitten. Ze was aan het huilen...
Loki zag dat ze een berichtje stuurde en schoorvoetend liep hij op haar af, zijn afgetrapte rode sneakers sleepte hij over de grond. Een slechte gewoonte waardoor zijn sneakers veel sneller verslaten.
'Nilay? Alles okay?'
Loki ging naast haar zitten en trok haar in een omhelzing. Zijn lange vingers streken door haar krullen.
'Je kan me alles zeggen.'
Loki keek Nilay na. Iets in hem zei dat er iets aan haar mis was. De deur sloot zich n metteen graaide Loki zijn trui van de vloer en trok die aan.
'Sorry mensen. Loki has left the building.'
Loki liep Nilay achterna. Hij zag hoe ze Callum en Palé passerde en hij hoorde haar en Callum iets zeggn maar hij verstond het niet echt. Dan zag hij hoe Nilay op een bankje ging zitten. Ze was aan het huilen...
Loki zag dat ze een berichtje stuurde en schoorvoetend liep hij op haar af, zijn afgetrapte rode sneakers sleepte hij over de grond. Een slechte gewoonte waardoor zijn sneakers veel sneller verslaten.
'Nilay? Alles okay?'
Loki ging naast haar zitten en trok haar in een omhelzing. Zijn lange vingers streken door haar krullen.
'Je kan me alles zeggen.'
xEmma zei op 19 juli 2012 - 11:54:
Er was zoveel gestommel en lawaai geweest dat het zelfs Emicia even uit haar concentratie had gehaald. Verstoord had ze opgekeken en zag nog net hoe Loki de ruimte verliet en Emicia en Sanglui alleen achterliet.
Ze had niet helemaal doorgehad wat er allemaal achter haar plaats had gevonden, maar aangezien ze iets over het bal had opgevangen, was het niet moeilijk om te raden waardoor er blijkbaar genoeg drama was ontstaan om blijkbaar vrijwel iedereen het gebouw uit te jagen: het regelen van een goede date.
Nog nooit was Emicia met een date op het bal verschenen. Vroeger vond men het niet erg, ze was immers nog jong geweest en jonge kinderen hoefden nog niet met een date te verschijnen. Naarmate ze ouder werd echter, trokken steeds meer mensen afkeurend hun neus erbij op. Ze was zestien geweest tijdens het vorige bal en was een van de weinige van haar leeftijd zonder date. Haar desinteresse in liefde en jongens begreep men niet. Emicia vond het allemaal tijdverspilling, onnodige obstakels die tussen haar en haar droombaan in zouden staan.
Nee, Emicia was niet iemand die in liefde geloofde.
Er was zoveel gestommel en lawaai geweest dat het zelfs Emicia even uit haar concentratie had gehaald. Verstoord had ze opgekeken en zag nog net hoe Loki de ruimte verliet en Emicia en Sanglui alleen achterliet.
Ze had niet helemaal doorgehad wat er allemaal achter haar plaats had gevonden, maar aangezien ze iets over het bal had opgevangen, was het niet moeilijk om te raden waardoor er blijkbaar genoeg drama was ontstaan om blijkbaar vrijwel iedereen het gebouw uit te jagen: het regelen van een goede date.
Nog nooit was Emicia met een date op het bal verschenen. Vroeger vond men het niet erg, ze was immers nog jong geweest en jonge kinderen hoefden nog niet met een date te verschijnen. Naarmate ze ouder werd echter, trokken steeds meer mensen afkeurend hun neus erbij op. Ze was zestien geweest tijdens het vorige bal en was een van de weinige van haar leeftijd zonder date. Haar desinteresse in liefde en jongens begreep men niet. Emicia vond het allemaal tijdverspilling, onnodige obstakels die tussen haar en haar droombaan in zouden staan.
Nee, Emicia was niet iemand die in liefde geloofde.
Voiceless zei op 19 juli 2012 - 19:06:
' Nilay Evebirth '
Net toen Nilay haar weg naar huis wilde vervolgen, hoorde ze Loki' stem. Hij trok haar terug naar het bankje en ze liet zich gewillig in zijn armen trekken. Voor het eerst in twee jaar huilde ze. Echte tranen, echt verdriet. "Ik hoor gewoon niet meer thuis in het clubhuis, Loki. Ik kan er niet tegen hoe Palé me aan míj doet denken." Ze schudde haar hoofd langzaam. "Er is veel meer tussen Callum en mij gebeurt dan jullie weten. Ik was jong en naïef en Callum heeft mijn eerste keer gekregen. En daarna was het over. En nu hij Palé denkt te hebben.. Hij zei dat ik gedumpt ben met een reden." Haar tranen maakten zwarte vlekken tegen zijn trui. Haar snikken werden gedempt tegen zijn borst. Callum wist niet half hoe erg hij Nilay hiermee de grond ingestampt had - hoe erg hij haar hart hiermee had vertrapt. En misschien zou hij dat wel helemaal nooit weten.
Net toen Nilay haar weg naar huis wilde vervolgen, hoorde ze Loki' stem. Hij trok haar terug naar het bankje en ze liet zich gewillig in zijn armen trekken. Voor het eerst in twee jaar huilde ze. Echte tranen, echt verdriet. "Ik hoor gewoon niet meer thuis in het clubhuis, Loki. Ik kan er niet tegen hoe Palé me aan míj doet denken." Ze schudde haar hoofd langzaam. "Er is veel meer tussen Callum en mij gebeurt dan jullie weten. Ik was jong en naïef en Callum heeft mijn eerste keer gekregen. En daarna was het over. En nu hij Palé denkt te hebben.. Hij zei dat ik gedumpt ben met een reden." Haar tranen maakten zwarte vlekken tegen zijn trui. Haar snikken werden gedempt tegen zijn borst. Callum wist niet half hoe erg hij Nilay hiermee de grond ingestampt had - hoe erg hij haar hart hiermee had vertrapt. En misschien zou hij dat wel helemaal nooit weten.
LotStuff zei op 19 juli 2012 - 19:46:
ooc: Even een post vanuit Sanglui. Pauline, ik hoop dat ik hem goed neerschrijf.
Sanglui Quirte
Het ging allemaal ineens razendsnel. Hij had net zijn shot naar binnen gewerkt toen het hele clubhuis niet veel later zo goed als leeg was. Langzaam probeerde hij alles op een rijtje te zetten. Sanglui was nu eenmaal geen man met woorden, hij bekeek het eerder van een afstand, wachtte geduldig af en maakte nadien pas zijn conclusies.
Callum was Palé gevolgd die aan het huilen was? Nadien liep Nilay weg gevolgd door Loki? Alle meiden werden gevolgd door een jongen, ergens was hij blij dat hij zich niet zo snel bloot gaf aan iemand. Vertrouwen was iets belangrijks voor hem, iets wat voor veel mensen maar een bijzaak was. Een beetje verbijsterd keek hij om zich heen, zijn blik viel op Emicia die helemaal opging in de Spelen en als enige nooit van plan was geweest om naar de herhalingen te gaan kijken. Zelf begreep hij het niet, hoe kon ze dit nu leuk vinden? Onschuldige kinderen, uitgekozen voor ons vermaak. Het Capitool had de touwtjes in handen en bestuurde zelf de andere inwoners van het District zonder dat deze ooit in de arena terecht kwamen. Sanglui kookte vanbinnen maar liet dit niet zien. Hij mocht van geluk spreken dat hij hier was opgegroeid en ontsnapt was aan het beangstigende leven in de Districten. Ergens knaagde dit wel aan hem, hij had zijn district in de steek gelaten.
ooc: Even een post vanuit Sanglui. Pauline, ik hoop dat ik hem goed neerschrijf.
Sanglui Quirte
Het ging allemaal ineens razendsnel. Hij had net zijn shot naar binnen gewerkt toen het hele clubhuis niet veel later zo goed als leeg was. Langzaam probeerde hij alles op een rijtje te zetten. Sanglui was nu eenmaal geen man met woorden, hij bekeek het eerder van een afstand, wachtte geduldig af en maakte nadien pas zijn conclusies.
Callum was Palé gevolgd die aan het huilen was? Nadien liep Nilay weg gevolgd door Loki? Alle meiden werden gevolgd door een jongen, ergens was hij blij dat hij zich niet zo snel bloot gaf aan iemand. Vertrouwen was iets belangrijks voor hem, iets wat voor veel mensen maar een bijzaak was. Een beetje verbijsterd keek hij om zich heen, zijn blik viel op Emicia die helemaal opging in de Spelen en als enige nooit van plan was geweest om naar de herhalingen te gaan kijken. Zelf begreep hij het niet, hoe kon ze dit nu leuk vinden? Onschuldige kinderen, uitgekozen voor ons vermaak. Het Capitool had de touwtjes in handen en bestuurde zelf de andere inwoners van het District zonder dat deze ooit in de arena terecht kwamen. Sanglui kookte vanbinnen maar liet dit niet zien. Hij mocht van geluk spreken dat hij hier was opgegroeid en ontsnapt was aan het beangstigende leven in de Districten. Ergens knaagde dit wel aan hem, hij had zijn district in de steek gelaten.
LotStuff zei op 19 juli 2012 - 23:23:
Callum Hallows
Het voelde niet goed. Hoe hij het ook draaide of keerde hij was gewoon gemeen geweest. Dit was hij echter wel eens vaker. Callum wist van zichzelf dat zijn woorden soms scherp waren, scherper dan hij wou. Ook dacht hij soms niet na voor hij iets zei. Dit was hier het perfecte voorbeeld van. De reden waarom hij zich zó schuldig voelde was niet het feit dat hij er zomaar wat had uitgeflapt maar het feit dat hij wist dat hij Nilay had gekwetst. Nilay ... Haar naam zinderde nog wat na in zijn hoofd. Misschien was ze toch nog belangrijker voor hem dan hij dacht?
Een beetje opgelaten streek hij met zijn handen door zijn haar, wierp een laatste blik achter zich en staarde naar de bocht van de straat waarachter Nilay én Loki waren verdwenen.
Hij kwam terug bij zijn positieve toen de koele hand van Palé zijn wang zacht aanraakte. Een warmte verspreide zich vanaf de plaats waar hun huiden contact maakten. Nog meer verward keek Callum naar Palé. Hij vond het ergens vervelend dat ze er zo stil had bij gestaan toen Nilay langs kwam en niets had gezegd. Maar op één of ander manier was het ook wel charmant. Het porseleinen gezichtje van Palé schitterde zachtjes door de duffe zonnestralen die zich door de wolken heen drongen. Haar woorden drongen bij hem naar binnen maar hij kon ze niet vatten. Callum was nu eenmaal een jongen, signalen opvangen was niet zo zijn ding. Aarzelend opende hij zijn mond maar sloot deze weer nadat het besef bij hem naar binnendrong dat hij totaal geen weet had van wat hij moest zeggen. Eerlijk zijn. Ja, dat was zijn leidraad door zijn leven. Hij slikte even en zei toen: "Palé, ik. Ik ken het gevoel, maar ik snap het niet." Een regendruppel drupte op zijn neus. Het bleef niet bij één druppel. De lucht vulde zich met wolken, Callum nam Palé haar hand vast en trok haar terug mee naar binnen naar het clubhuis. Stiekem opgelucht dat deze regenbui hem een excuus gaf om niet volledig te antwoorden op Palé. Hij wist ook niet eens wat hij zou antwoorden.
Callum Hallows
Het voelde niet goed. Hoe hij het ook draaide of keerde hij was gewoon gemeen geweest. Dit was hij echter wel eens vaker. Callum wist van zichzelf dat zijn woorden soms scherp waren, scherper dan hij wou. Ook dacht hij soms niet na voor hij iets zei. Dit was hier het perfecte voorbeeld van. De reden waarom hij zich zó schuldig voelde was niet het feit dat hij er zomaar wat had uitgeflapt maar het feit dat hij wist dat hij Nilay had gekwetst. Nilay ... Haar naam zinderde nog wat na in zijn hoofd. Misschien was ze toch nog belangrijker voor hem dan hij dacht?
Een beetje opgelaten streek hij met zijn handen door zijn haar, wierp een laatste blik achter zich en staarde naar de bocht van de straat waarachter Nilay én Loki waren verdwenen.
Hij kwam terug bij zijn positieve toen de koele hand van Palé zijn wang zacht aanraakte. Een warmte verspreide zich vanaf de plaats waar hun huiden contact maakten. Nog meer verward keek Callum naar Palé. Hij vond het ergens vervelend dat ze er zo stil had bij gestaan toen Nilay langs kwam en niets had gezegd. Maar op één of ander manier was het ook wel charmant. Het porseleinen gezichtje van Palé schitterde zachtjes door de duffe zonnestralen die zich door de wolken heen drongen. Haar woorden drongen bij hem naar binnen maar hij kon ze niet vatten. Callum was nu eenmaal een jongen, signalen opvangen was niet zo zijn ding. Aarzelend opende hij zijn mond maar sloot deze weer nadat het besef bij hem naar binnendrong dat hij totaal geen weet had van wat hij moest zeggen. Eerlijk zijn. Ja, dat was zijn leidraad door zijn leven. Hij slikte even en zei toen: "Palé, ik. Ik ken het gevoel, maar ik snap het niet." Een regendruppel drupte op zijn neus. Het bleef niet bij één druppel. De lucht vulde zich met wolken, Callum nam Palé haar hand vast en trok haar terug mee naar binnen naar het clubhuis. Stiekem opgelucht dat deze regenbui hem een excuus gaf om niet volledig te antwoorden op Palé. Hij wist ook niet eens wat hij zou antwoorden.
Heartbeat zei op 19 juli 2012 - 23:43:
'W-wat?'
Loki kijkt Nilay aan. Haar wangen zijn bevlekt met zwarte strepen door haar uitgelopen mascara.
'Jij en Callum...?'
Loki bleef even stil. Haat begon in hem op te borrelen. Zoiets had hij nooit van zijn beste vriend verwacht. Hij wist dat Nilay en Callum ooit heel close waren maar dat Callum Nilay's eerste keer...? En dan haar dumpte...
'Nilay,... Ik denk dat ik ook wat moet opbiechten...'
Loki verzamelde alle moed die hij bezat en schraapte zijn keel.
'Ik ben verlieft op je.'
Tot zij horror ging zijn stem de hoogte in bij het woord "je". Hij kneep zijn ogen dicht en probeerde wijs te geraken uit de wervelwind van emoties. Hij voelde angst om afgewezen te worden, woedde en jaloezir vanwegen Callum, verdriet omdat Nilay zo'n pijn had en hoop. Hoop dat Nilay zijn gevoelens misschien zou beantwoorden
'W-wat?'
Loki kijkt Nilay aan. Haar wangen zijn bevlekt met zwarte strepen door haar uitgelopen mascara.
'Jij en Callum...?'
Loki bleef even stil. Haat begon in hem op te borrelen. Zoiets had hij nooit van zijn beste vriend verwacht. Hij wist dat Nilay en Callum ooit heel close waren maar dat Callum Nilay's eerste keer...? En dan haar dumpte...
'Nilay,... Ik denk dat ik ook wat moet opbiechten...'
Loki verzamelde alle moed die hij bezat en schraapte zijn keel.
'Ik ben verlieft op je.'
Tot zij horror ging zijn stem de hoogte in bij het woord "je". Hij kneep zijn ogen dicht en probeerde wijs te geraken uit de wervelwind van emoties. Hij voelde angst om afgewezen te worden, woedde en jaloezir vanwegen Callum, verdriet omdat Nilay zo'n pijn had en hoop. Hoop dat Nilay zijn gevoelens misschien zou beantwoorden
xEmma zei op 20 juli 2012 - 15:02:
District 10 was aan de beurt en nog geen moment had Emicia zich verveeld. Haar notitieblokje begon steeds voller te worden. Bij sommige Tributen had ze een aantal regels geschreven over welke indruk ze op haar maakten, zoals bij Estelle Liorn. Soms was ze echter erg kort van stof. Bij Minna Poln uit District 9 had ze niets meer neergezet dan een kruisje: ze verwachtte niet dat het twaalfjarige meisje het eerste gevecht zou overleven. Bij Tiler stond er maar één woord: winnaar.
Het meisje uit District 10 kreeg wat meer uitleg. Ze viel op voor iemand uit haar district. Ze was elegant, slank en leek er geen problemen mee te hebben dat ze naar de Spelen werd gestuurd. Bij de lagere districten was het niet ongebruikelijk dat de Tribuut in huilen uitbarstte of in ieder geval op het punt stond. Bij dit meisje was het echter anders: ze stond met een heuse glimlach op het podium. Ze leek trots er te staan, haar houding deed men vaagjes herinneren aan die van de Beroeps. Haar lichaam was echter niet dat van een getrainde moordenaar, ze was er te fragiel voor, lang niet gespierd genoeg. Toch leek het meisje zeker van zichzelf te zijn en Emicia gokte dat ze een ander belangrijk wapen bezat: intelligentie.
Sophina McAllin heette het zeventienjarige meisje.
District 10 was aan de beurt en nog geen moment had Emicia zich verveeld. Haar notitieblokje begon steeds voller te worden. Bij sommige Tributen had ze een aantal regels geschreven over welke indruk ze op haar maakten, zoals bij Estelle Liorn. Soms was ze echter erg kort van stof. Bij Minna Poln uit District 9 had ze niets meer neergezet dan een kruisje: ze verwachtte niet dat het twaalfjarige meisje het eerste gevecht zou overleven. Bij Tiler stond er maar één woord: winnaar.
Het meisje uit District 10 kreeg wat meer uitleg. Ze viel op voor iemand uit haar district. Ze was elegant, slank en leek er geen problemen mee te hebben dat ze naar de Spelen werd gestuurd. Bij de lagere districten was het niet ongebruikelijk dat de Tribuut in huilen uitbarstte of in ieder geval op het punt stond. Bij dit meisje was het echter anders: ze stond met een heuse glimlach op het podium. Ze leek trots er te staan, haar houding deed men vaagjes herinneren aan die van de Beroeps. Haar lichaam was echter niet dat van een getrainde moordenaar, ze was er te fragiel voor, lang niet gespierd genoeg. Toch leek het meisje zeker van zichzelf te zijn en Emicia gokte dat ze een ander belangrijk wapen bezat: intelligentie.
Sophina McAllin heette het zeventienjarige meisje.
Zo, welkom in het Speeltopic van deze RPG!
Om het nog even te verduidelijken is hier nog een korte uitleg over de RPG.
De regels die in het Sollicitatietopic vermeld staan zijn hier ook van toepassing. Het belangrijkste is dat hier enkel gepost wordt in de naam van de personage. Is er iets wat je wil vermelden buiten je personage dan kan dit in het Sollicitatietopic.
Er is nog 1 extra regeltje van belang, als je een post plaatst. Zorg dan dat deze minstens 100 woorden bevat. Dit zodat het een beetje boeiend blijft voor iedereen.
Ik zou zeggen heel erg veel plezier! Vergeet niet minstens 1 keer te reageren in 5 dagen, dit om het topic actief te houden en het plezant te houden voor iedereen.
Als je iets in je post willen zeggen, iets kleins wat niet met je personage te maken heeft doe je het zo: ooc: Wat je wil zeggen.
Ooc staat voor Out of Character.
Hier nog even het lijstje:
Man
- Callum Hallows - LotStuff
- Loki - HeartBeat
- Sanglui Quirte - Pline
Vrouw
- Palé Arianna Evedeen - Soraya
- Nilay Pryla Evebirth - Voiceless
- Emicia Waldron - xEmma