Hoofdcategorieën
Home » V0nneke
V0nneke
Voornaam:
Yvonne
Status:
Woonplaats:
Nederland
Leeftijd:
19
Hobby's:
Muziek luisteren/maken, computeren, creatief bezig zijn
Website:
Kort iets over V0nneke:
Ik heb mezelf nooit zien ontwaken
in de armen van een vrouw
Ik heb haar nooit aan mogen raken
Hoewel ik zielsveel van haar hou
Ik wacht al lang, al heel mijn leven
Ik slijt mijn dagen hier alleen
Ik had er alles voor gegeven,
Gewoon, wat liefde om me heen
Ik hoop dat ik haar zal ontmoeten
Dat ik zal smelten van haar stem
Ze zal me liefdevol begroeten
Alsof ik haar al eeuwen ken
Ik zou haar graag ooit eens omarmen
Voor een nacht, of voor een uur
Laat haar mijn kille hart verwarmen
Met haar passievolle vuur
You're too old to be so shy
[i]
Laatst aangepast op 07-06-2014 23:02
Ik ben dus Yvonne en ik ben 19 jaar. Ik hou ervan om muziek te maken en te luisteren, te dichten en verhaaltjes te schrijven.
Momenteel studeer ik Docent Muziek op het conservatorium in Maastricht
Fanfics:
Mika, the boy who loved too much {songfic}[af]
Mika, the boy who fought too much {songfic}[af]
Gedichtjes [a]
Vervolg op Mikareeks
Meer One-shots
Unexpected Friendship
Time Hollow
Blauw: Af
Oranje: Mee bezig
Rood: Ligt stil
Paars: Nooit af
Groen: Ooit?
Je loopt door de bossen. Het is donker en je bent alleen. Opeens hoor je geritsel. Het komt vanachter. Je schrikt en kijkt achterom. Er is niets te zien. Je draait je weer om en loopt verder. Je vertrouwd het niet meer en begint te rennen. Dan hoor je weer gekraak. Nu weet je het helemaal zeker. Je word achtervolgd. Door een dier misschien? Of toch door een mens? Waarom moest je dan zonodig ook 's avonds door de bossen wandelen? Die frisse lucht kan je toch ook in de tuin krijgen? Je weet toch dat het gevaarlijk is om 's nachts alleen te zijn? Je begint nog harder te rennen. Plotseling hoor je weer gekraak en vlak daarna voel je een hand op je schouder. Je hart begint steeds sneller te slaan als je voelt hoe het ding je haren wegstrijkt. De koude lucht laat je nekhaartjes overeind staan ...
Statistieken van V0nneke
Tijd on-line:
4 dagen 10 uur 20 minuten 18 seconden
Laatst on-line:
30 nov 2014 - 21:29
Geregistreerd op:
15 april 2010 - 19:25
Aantal bezoekers:
5932
Aantal woorden:
156694
FanFiction van V0nneke
Gastenboek van V0nneke
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
91
92
Faramir zei op 28 jan 2011 - 13:50:
Ah, mooi
Ik dacht al zo iets, want niemand die ik tegen kom is echt rijk of zegt dat hij/zij rijk is, maar voor de variatie vond ik dit wel een goed idee, maar ik denk dat ik misschien een beetje het plot van dit boek heb, dus als je een keer er iets van wil weten kan ik je die informatie denk ik wel verschaffen
Ah, mooi
Ik dacht al zo iets, want niemand die ik tegen kom is echt rijk of zegt dat hij/zij rijk is, maar voor de variatie vond ik dit wel een goed idee, maar ik denk dat ik misschien een beetje het plot van dit boek heb, dus als je een keer er iets van wil weten kan ik je die informatie denk ik wel verschaffen
Faramir zei op 28 jan 2011 - 13:44:
Jah,
Ik denk het wel,
trouwens ben jij het eigenlijk eens met deze beschrijving over jou?
Yvonne kende men in Brenington niet als het rijke meisje met de nieuwste spullen en de mooiste kleren die alle andere rijke meisjes wel droegen. Men kende Yvonne echter als de beste pianist van heel de Achterhoek. Ze luisterde ook vaak naar veel beroemde muzikanten die altijd een stukje kwamen spelen voor haar vader en van haar ouders kreeg ze haar eerste piano al op jonge leeftijd waar ze dolgelukkig mee was.
Haar grootste ergernis waren haar haren waar ze de hele ochtend druk mee bezig was en zelfs nadat ze de ochtend besteedde aan haar haar zat het meestal nog niet hoe ze het eigenlijk wou hebben, maar ze kon er mee over straat en dat was goed genoeg voor haar.
Tis nog een korte beschrijving die ik in het begin van het boek laat voorkomen en gedurende het boek verder ontwikkeld, maar dit is een beetje hoe ik begin.
Ik heb de rollen van jullie een beetje door elkaar gehaald zodat het wat levendiger werd en niet iedereen zo saai en normaal is, dus dit zijn ongeveer de verdelingen:
Monika & Mateusz = wonen op een boerderij.
Yvonne = het rijke meisje van Valton.
Leona = het wat arme meisje met een grote familie.
Als je klachten hebt, stuur maar door
Jah,
Ik denk het wel,
trouwens ben jij het eigenlijk eens met deze beschrijving over jou?
Yvonne kende men in Brenington niet als het rijke meisje met de nieuwste spullen en de mooiste kleren die alle andere rijke meisjes wel droegen. Men kende Yvonne echter als de beste pianist van heel de Achterhoek. Ze luisterde ook vaak naar veel beroemde muzikanten die altijd een stukje kwamen spelen voor haar vader en van haar ouders kreeg ze haar eerste piano al op jonge leeftijd waar ze dolgelukkig mee was.
Haar grootste ergernis waren haar haren waar ze de hele ochtend druk mee bezig was en zelfs nadat ze de ochtend besteedde aan haar haar zat het meestal nog niet hoe ze het eigenlijk wou hebben, maar ze kon er mee over straat en dat was goed genoeg voor haar.
Tis nog een korte beschrijving die ik in het begin van het boek laat voorkomen en gedurende het boek verder ontwikkeld, maar dit is een beetje hoe ik begin.
Ik heb de rollen van jullie een beetje door elkaar gehaald zodat het wat levendiger werd en niet iedereen zo saai en normaal is, dus dit zijn ongeveer de verdelingen:
Monika & Mateusz = wonen op een boerderij.
Yvonne = het rijke meisje van Valton.
Leona = het wat arme meisje met een grote familie.
Als je klachten hebt, stuur maar door
Faramir zei op 27 jan 2011 - 22:57:
Ik ga trouwens naar bed,
Doeyy
Sorry, dat ik de grenzen van jou ff opzocht, maar ik moest ff op een subtiele manier erachter komen tot hoe ver ik kon gaan En als ik dat normaal zou vragen zou ik een minder realistisch antwoord krijgen dan het zelf te ervaren Kwestie van een beetje nadenken.
Maar doeyy
Ik ga trouwens naar bed,
Doeyy
En als ik dat normaal zou vragen zou ik een minder realistisch antwoord krijgen dan het zelf te ervaren Kwestie van een beetje nadenken.Maar doeyy
Faramir zei op 27 jan 2011 - 22:39:
Jep,
Zo´n plan kan op twee dingen uitlopen en je kunt nooit sturen hoe het uitkomt, dus ik zeg ook niet dat ik je dit aanraad, ik zeg alleen dat ik dit weleens heb uitgeprobeerd.
Maar ja, laten we er maar niet verder over door zeiken, want dat loopt dan uit op een heel gedoe en daar heb ik niet zo´n zin in.
(ik kom trouwens vaak op zulke ideeën van het inleven in personages en sommige zijn niet erg goed bij hun hoofd, maar dat maakt ze cool dus moet ik me daar ook in gaan leven)
Maar heb je je plannen voor je verhaal te schrijven al voorgezet of heb je net zoals de meeste op fanfic het idee dat je daar nog niet aan toe bent?
Jep,
Zo´n plan kan op twee dingen uitlopen en je kunt nooit sturen hoe het uitkomt, dus ik zeg ook niet dat ik je dit aanraad, ik zeg alleen dat ik dit weleens heb uitgeprobeerd.
Maar ja, laten we er maar niet verder over door zeiken, want dat loopt dan uit op een heel gedoe en daar heb ik niet zo´n zin in.
(ik kom trouwens vaak op zulke ideeën van het inleven in personages en sommige zijn niet erg goed bij hun hoofd, maar dat maakt ze cool dus moet ik me daar ook in gaan leven)
Maar heb je je plannen voor je verhaal te schrijven al voorgezet of heb je net zoals de meeste op fanfic het idee dat je daar nog niet aan toe bent?
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
91
92
Ja, das een quote die ik zelf heb bedacht dat Athalas zegt op het eind van dit boek, want Enthil (nieuw personage dat ik heb bedacht) vraagt aan hem of hij zich al verheugt op de weg naar de deur waar het begon en hij heeft er niet zoveel vertrouwen in dat hij nog ooit terug zal keren naar Brenington (woonplaats).
Zijn adoptievader Toby Onderheuvel zegt ook vaak tegen hem: 'Élke weg eindigt bij de deur waar het begon' maar Athalas komt erachter dat dat helemaal niet hoeft te zijn