Hoofdcategorieën
Home » V0nneke
V0nneke
Voornaam:
Yvonne
Status:
Woonplaats:
Nederland
Leeftijd:
19
Hobby's:
Muziek luisteren/maken, computeren, creatief bezig zijn
Website:
Kort iets over V0nneke:
Ik heb mezelf nooit zien ontwaken
in de armen van een vrouw
Ik heb haar nooit aan mogen raken
Hoewel ik zielsveel van haar hou
Ik wacht al lang, al heel mijn leven
Ik slijt mijn dagen hier alleen
Ik had er alles voor gegeven,
Gewoon, wat liefde om me heen
Ik hoop dat ik haar zal ontmoeten
Dat ik zal smelten van haar stem
Ze zal me liefdevol begroeten
Alsof ik haar al eeuwen ken
Ik zou haar graag ooit eens omarmen
Voor een nacht, of voor een uur
Laat haar mijn kille hart verwarmen
Met haar passievolle vuur
You're too old to be so shy
[i]
Laatst aangepast op 07-06-2014 23:02
Ik ben dus Yvonne en ik ben 19 jaar. Ik hou ervan om muziek te maken en te luisteren, te dichten en verhaaltjes te schrijven.
Momenteel studeer ik Docent Muziek op het conservatorium in Maastricht
Fanfics:
Mika, the boy who loved too much {songfic}[af]
Mika, the boy who fought too much {songfic}[af]
Gedichtjes [a]
Vervolg op Mikareeks
Meer One-shots
Unexpected Friendship
Time Hollow
Blauw: Af
Oranje: Mee bezig
Rood: Ligt stil
Paars: Nooit af
Groen: Ooit?
Je loopt door de bossen. Het is donker en je bent alleen. Opeens hoor je geritsel. Het komt vanachter. Je schrikt en kijkt achterom. Er is niets te zien. Je draait je weer om en loopt verder. Je vertrouwd het niet meer en begint te rennen. Dan hoor je weer gekraak. Nu weet je het helemaal zeker. Je word achtervolgd. Door een dier misschien? Of toch door een mens? Waarom moest je dan zonodig ook 's avonds door de bossen wandelen? Die frisse lucht kan je toch ook in de tuin krijgen? Je weet toch dat het gevaarlijk is om 's nachts alleen te zijn? Je begint nog harder te rennen. Plotseling hoor je weer gekraak en vlak daarna voel je een hand op je schouder. Je hart begint steeds sneller te slaan als je voelt hoe het ding je haren wegstrijkt. De koude lucht laat je nekhaartjes overeind staan ...
Statistieken van V0nneke
Tijd on-line:
4 dagen 10 uur 20 minuten 18 seconden
Laatst on-line:
30 nov 2014 - 21:29
Geregistreerd op:
15 april 2010 - 19:25
Aantal bezoekers:
5933
Aantal woorden:
156694
FanFiction van V0nneke
Gastenboek van V0nneke
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
91
92
93
94
95
Moonzzz zei op 23 jan 2011 - 16:06:
en misschien heb je het dan ook meteen verteld en jij herrinnert je het. em daarbij, je hebt de spreuk maar een keer kei hard op de kussen afgevoerd, geloof me dan kun je het toch nog niet beheersen. en misschien had ik je ook verteld dat ik de spreuk op stella had gebruikt, of fred en george hebben dat gedaan die staat in hoofdstuk hurting our hearts.
en misschien heb je het dan ook meteen verteld en jij herrinnert je het. em daarbij, je hebt de spreuk maar een keer kei hard op de kussen afgevoerd, geloof me dan kun je het toch nog niet beheersen. en misschien had ik je ook verteld dat ik de spreuk op stella had gebruikt, of fred en george hebben dat gedaan die staat in hoofdstuk hurting our hearts.
Moonzzz zei op 23 jan 2011 - 16:03:
uh ok
ik had je toch het hele verhaal verteld over een moord de doodbloede lichamen enz, dan heb ik je toch ook wel verteld dat perkamentus mij de amnesia spreuk had laten leren en bij mij had uitgeoefent
Dit is een stukje uit 58. We all need a true friend
Een paar maanden gingen voorbij, het was een paar dagen voor Halloween. Ik had die paar maanden Carlo ontweken. Ik had geen zin in nog meer drama. Daarnaast kwam ik ook een paar keer langs bij professor Perkamentus, omdat ik het niet meer aankon. Hij zei dat het geen goed idee zou zijn als ik het zou door vertellen dat er iemand dood zou gaan. Gelukkig had hij de amnesia spreuk bij me uitgevoerd. En om de week moest ik langs komen, omdat de flashbacks steeds terug kwamen. Het gif van de inktvis, was nog steeds niet uitgewerkt. Ik moest nu nog steeds elke week mijn medicijnen nemen. Dus daar had ik nog steeds last van. En daarbij voelde ik me vandaag verschrikkelijk. Ik had steeds het idee, dat er iemand dood zou gaan. Ik ging op een bankje zitten. Ik zag alle lijken voor me. Opeens barste ik in huilen uit. Ik werd omarmt door iemand. Ik wist niet wie, maar ik voelde me al wat beter. Toen was ik al wat gerust gesteld. Ik was nu rustig en keek naar de persoon die naast me zat. Het was Yvonne. Nu begon Yvonne ook te huilen. Ik omhelsde haar nu ook. Ik was het zat om me slecht te voelen. Dus ik stond op. "Kom, ik wil even weg hier." Zei ik en ze volgde me.
uh ok
ik had je toch het hele verhaal verteld over een moord de doodbloede lichamen enz, dan heb ik je toch ook wel verteld dat perkamentus mij de amnesia spreuk had laten leren en bij mij had uitgeoefent
Dit is een stukje uit 58. We all need a true friend
Een paar maanden gingen voorbij, het was een paar dagen voor Halloween. Ik had die paar maanden Carlo ontweken. Ik had geen zin in nog meer drama. Daarnaast kwam ik ook een paar keer langs bij professor Perkamentus, omdat ik het niet meer aankon. Hij zei dat het geen goed idee zou zijn als ik het zou door vertellen dat er iemand dood zou gaan. Gelukkig had hij de amnesia spreuk bij me uitgevoerd. En om de week moest ik langs komen, omdat de flashbacks steeds terug kwamen. Het gif van de inktvis, was nog steeds niet uitgewerkt. Ik moest nu nog steeds elke week mijn medicijnen nemen. Dus daar had ik nog steeds last van. En daarbij voelde ik me vandaag verschrikkelijk. Ik had steeds het idee, dat er iemand dood zou gaan. Ik ging op een bankje zitten. Ik zag alle lijken voor me. Opeens barste ik in huilen uit. Ik werd omarmt door iemand. Ik wist niet wie, maar ik voelde me al wat beter. Toen was ik al wat gerust gesteld. Ik was nu rustig en keek naar de persoon die naast me zat. Het was Yvonne. Nu begon Yvonne ook te huilen. Ik omhelsde haar nu ook. Ik was het zat om me slecht te voelen. Dus ik stond op. "Kom, ik wil even weg hier." Zei ik en ze volgde me.
wordslover zei op 23 jan 2011 - 13:28:
Dank je voor je lieve reacties!
Ik ga de dingetjes verbeteren,
Dankjee
<3
Dank je voor je lieve reacties!
Ik ga de dingetjes verbeteren,
Dankjee
<3
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
31
32
33
34
35
36
37
38
39
40
41
42
43
44
45
46
47
48
49
50
51
52
53
54
55
56
57
58
59
60
61
62
63
64
65
66
67
68
69
70
71
72
73
74
75
76
77
78
79
80
81
82
83
84
85
86
87
88
89
90
91
92
93
94
95
http://www.fanfic.nl/chapters/23633/66-its-time-to-forgive-these-guys/
ik heb het verbeterd, en het op het einde aangepast. Ik moest het hoofdstuk heel snel afmaken. Omdat ik een weddenschap heb met mateusz. Dat ik het hoofdstuk af had in 36 uur nadat ik yvonne;s hoofdstuk had gelezen. maar nu zijn de meeste spellingsfouten eruit. en als ze erin zitten, dan maakt dat niet meer zo veel uit, want het is nu wat te lezen