Bodine zei op 29 juli 2015 - 3:28:
Het was iets na zeven uur ’s morgens toen de bussen, die vanaf het vliegveld naar het kampterrein waren gereden, hun bestemming bereikten. Dauwdruppeltjes sierden de grassprietjes nog toen de meerdere tonnen dragende wielen een spoor door het groene zomergras trokken. Binnenin de bus grepen de chauffeurs naar hun microfoons om alle jonge bandleden wakker te maken: ‘Dames en heren, wij hebben eindelijk onze bestemming bereikt! Straks mogen jullie allemaal uitstappen, je bagage uit het laadruim pakken en dan zijn jullie zeven volle dagen van mij en mijn busje verlost. Als je buurman of buurvrouw nog slaapt, maar die dan snel wakker, want ik kan jullie beloven dat jullie geen moment van dit kamp willen missen!’
De inzittenden gehoorzaamden, duf, maakten hun vriendjes en vriendinnetjes wakker en, toen de bus tot stilstand kwam, stonden vermoeid op om uit te stappen. Iedereen begaf zich mak naar het laadruim en zonder problemen vond iedereen zijn eigen bagage, waarna de deuren van de bus zich sloten en de buschauffeur, al zwaaiend, het terrein af reed. De meeste bandleden waren nog bezig de slaap uit hun ogen te wrijven toen de leiding het woord nam: ‘Nou, zoals de buschauffeur ook al zei: welkom op bandkamp! Ik stel voor dat we beginnen met het opzetten van de tenten, daarna ontbijten en dan direct beginnen met de eerste activiteiten, want voor jullie het weten is deze week alweer om!’

1Dzayn zei op 29 juli 2015 - 14:09:
"Ik denk het wel. Drie man voor nu en misschien dat de jongen uit de bus zich nog bij ons voegt, maar die heb ik hier nog niet gezien. Schrijf onze namen maar vast op, Floyd."
Aan het jongere meisje besteed ik geen aandacht meer.

xSerenaHoran zei op 29 juli 2015 - 14:10:
Ik knik en schrijf onze namen op. Als ik het formulier aan de anderen laat zien om te kijken of ik alles goed heb opgeschreven valt een jongen mij op. Hij lijkt wat kleiner dan ik te zijn maar valt goed op met zijn gothic look. Het schrikt me meteen al een beetje af. Met die jongen wil ik geen ruzie hebben...

Kayley zei op 29 juli 2015 - 14:31:


[x]—Samen met Eli slenter ik richting de bosrand. Ik weet niet of er überhaupt iemand ons volgt, goed wetende dat mijn gezichtsuitdrukkingen soms nogal angstaanjagend kunnen zijn - niet dat ik ze zo bedoel - maar als ze liever in hun eentje uitvogelen waar ze hun tent neerzetten, kan ik daar niets aan doen. "Ja, dit lijkt me een goede plek." Ik schop een steentje weg voor ik het tentzeil laat vallen.

Hoewel ik helemaal enthousiast aan de tent wou beginnen, lijkt het bouwplannetje wel Chinees. Nee, niet eens, Chinees begrijp ik nog min of meer. Dit is... Duits of zo. Nederlands. Eén van die halvegare, West-Europese taaltjes. Mijn ranke vingers sluiten om een tentstok en ik rol het over mijn handpalm alsof het een majorettestokje is. Ik weet echter niet waar ik 'm moet steken.

"Normaal gezien ben ik heel goed met staafvormige dingen," mompel ik beduusd en hurk, zodat ik het plannetje weg kan leggen en de tentstok weer bij z'n maatjes kan gooien. "Snap jij hier íets van?"

Ik kijk om me heen, om te zien of er nog mensen in onze buurt zijn, en wuif als ik een groepje aan zie komen slenteren. Zou ik ze om hulp vragen? Ik besluit dat ik het nog wel even met Eli kan proberen, en als het dan nog steeds niet lukt, dan zijn er tientallen mensen aan wie ik het kan vragen.

Met hernieuwde moed begin ik tentstokken in elkaar te klikken.—[x]

Chayenne zei op 29 juli 2015 - 14:47:
Op het moment dat de sappige grond haar schoenen raakte vroeg Rachel zich gelijk af waarom ze ook al weer begonnen was aan dit 'avontuur' -zoals Kurt het omschreven had-. Met tegenzin zette ze ook haar andere schoen op het gras en liep ze naar het laadruim. Ze nam aan dat haar bandleden haar wel gehoorzaam volgden, ook zij wilden immer hun koffers terug.
Rachel had expres haar neon gele koffer meegenomen zodat ze niet lang hoefde te zoeken en niet op elke label van elke zwarte koffer hoefde te kijken. Het was een puinhoop. Er werd van alles geschreeuwd. Ze luisterde er niet echt naar. Ze had het te druk met: Oppassen voor plassen in het gras, en: Hoe rol ik mijn koffer door het gras zonder dat hij vast bleef zitten. Het was wel haar eigen schuld. Ze wist dat Santana én Kurt haar nog gewaarschuwd had. Natuurlijk had ze niet geluisterd.
Ze zuchtte eens diep. "Ik ga ons inschrijven," zei ze enthousiast toen ze uit de drukte van het laadruim was gestapt. Ze hoorde wat goedkeurend gemompel en een mopperde Santana, wat voor hij genoeg was om te beginnen aan haar reis naar de inschrijfbalie. Ook daar moest ze voor in de rij staan. Toen ze eenmaal aan bod was werden er een aantal vragen aan haar stelt, inclusief de naam van de band.
"Pamela Lansbury," fluisterde ze ongemakkelijk. Degene die haar de vraag gesteld had keek haar vreemd aan. Hij vroeg haar of ze het kon herhalen. Ze zuchtte. "Pamela Lansbury. En we zijn met z'n vijven," zei ze deze keer wat harder. Hij schreef het op.
"Mensen die mee hun tent aan de rand van het bos willen zetten, volg ons maar. Wij zijn harstikke te vertrouwen," hoorde Rachel. Ze hief haar hoofd en liep gelijk naar de stem toe, voor hoever ze snel kon lopen. Haar bandleden kwamen achter elkaar aan. Kurt en Elliott hadden de tent in handen en hadden duidelijk moeite met lopen. Rachel besteedde er geen aandacht aan, aangezien ze de twee figuren niet uit het oog wilde verliezen. Straks verdwaalden ze nog.

Eliros zei op 29 juli 2015 - 14:59:
Eli's gitaar wordt netjes in het gras gezet, voordat hij zich omdraait naar Jae en over diens schouder—voor zover dat mogelijk is—een blik op de handleiding werpt. Ook hij bakt er bijzonder weinig van.

Na een grinnik, plukt Eli alsnog de handleiding van de grond en bekijkt het aandachtig. Hij tikt ondertussen op zijn kin, een teken dat hij uiterst geconcentreerd bezig is, maar niets lijkt te helpen. "Ik heb wel eens tenten helpen opzetten," deelt hij mee. Hij knikt langzaam en staart met samengeknepen ogen naar de hoop tentstokken. Het lijkt hem verstandig om er maar niet bij te zeggen dat hij meer toekeek dan meehielp.

"Laten we de tekeningen maar volgen," oppert Eli uiteindelijk. "Misschien helpt dat." Hij pakt een willekeurige stok van de stapel en volgt Jae's voorbeeld. Dit blijkt hij echter niet lang vol te houden, aangezien Jae over nog minder talent beschikt.

"Jae, boo. Nee." Hij pakte Jae's stokken af. "Zo is het te kort. Het past niet." Na Jae op zijn hoofd te kloppen, draaidt Eli zich wantrouwend om. "Zeg, zie jij die brunette ook? Of verbeeld ik me dat maar? Ik dacht dat niemand gek genoeg was om ons te volgen na jouw mededeling." Hij kijkt naar de stokken in zijn handen. "Zou ze verstand hebben van tenten?"

Eli draait zich nog eens om en zwaait haar vriendelijk toe—met tentstok, om er zeker van de zijn dat hij gezien wordt.

xHiimacookie zei op 29 juli 2015 - 15:00:
Natuurlijk ben ik als laatste uit de bus, ik ben echt sloom ik kon het verwachten. Terwijl ik niemand meer zie ren ik door het kamp heen. ,,Hallo! Is er nog iemand? Of is dit weer eens een van mijn nachtmerries.'' Mijn stem weerklinkt over het trein, ik zou zweren dat ik net nog mensen zag, maar nee ik moest zo nodig dat een ding was onder mijn stoel lag hebben. ,,Sky, schiet op.'' Eindelijk ik hoor een bekent geluid, de stem van Kiley, als een gek ren in naar de rand van het bos, waar de rest staat. ,,Konden jullie niet wachten op mij?'' Vraag ik geïrriteerd terwijl ik iedereen aan kijk.

Merula zei op 29 juli 2015 - 15:09:
Ik kijk weer op als ik een blik op me gericht voel. De jongen die bij het groepje staat waar ik eerder naar keek, kijkt mijn richting uit. Zijn blik heeft iets weg van... op zijn minst afkeuring. Terwijl ik mijn ogen rol, kijk ik van hem weg. Hij leek me wel vriendelijk, maar nu ik zijn blik heb gezien, weet ik meteen weer waarom ik meestal afstand doe van mensen met merkkleding zoals hij. Bovendien viel me ineens op dat ze al een formulier hadden. Ze gingen zichzelf dus al inschrijven. Dat wordt dus zeker vragen bij die tafel. Het probleem is echter dat zij daar nog in de buurt staan. Ik ben niet echt bang voor ze. Ik denk eerder dat ze bang zijn voor mij, en dat is waar ik bang voor ben. Ofzo... Al is het mijn eigen schuld. Ik bedoel, ik zoek inmiddels al... heel lang mijn eigen kleding uit.
Het zorgt er wel voor dat ik me meteen realiseer dat zomaar op mensen afgaan geen goed idee is. Misschien hebben ze al mensen in gedachten die ze erbij willen of hebben ze al een band, en willen ze enkel met anderen kletsen. Als ze mij erbij willen, komen ze vanzelf wel. Ik bedoel, het is duidelijk dat ik geen band heb. Ik sta alleen, als enige...
Ik grijns sarcastisch als ik een vlaag van inspiratie krijg. Vlug haal ik een zwart boekje en een pen die eruit ziet als een spuit uit mijn tas. Ik heb inmiddels geen haast meer, en bovendien kan mijn inspiratie net zo snel verdwijnen als het gekomen is. Ik begin wat te schrijven over eenzaamheid en een zwart gat. Ondertussen hou ik af en toe het jonge meisje in de gaten. Ze lijkt zich wat afzijdig te houden en ik wil niet dat ze vergeten wordt. Ik ben de enige die vergeten mag worden.

xSerenaHoran zei op 29 juli 2015 - 15:29:
Mijn aandacht valt weer op de eenzaam uitziende jongen. Nog steeds staat hij alleen en ik vind het zielig. Ik raap mijn moed bijeen en loop naar de jongen toe. ‘Hey, ik ben Floyd. Als je geen band hebt kan je wel bij ons komen,’ zeg ik. Gelukkig voel ik niet meteen een vuist tegen mijn wang. Misschien is deze jongen wel heel aardig.

1Dzayn zei op 29 juli 2015 - 15:37:
"Floyd?" Vraag ik verbaasd. Ik kijk toe hoe hij naar een kleine jongen toeloopt. Ik zie zijn lippen bewegen en vraag me af wat hij aan de jongen vraagt. Ik haal mijn schouders op en draai me richting Momo.
"Zullen wij maar een plekje voor onze tent gaan zoeken? Als je tenminste met mij in een tent wilt. Maar ja, we zijn bandgenoten en beiden meisjes dus ik dacht laten we het aannemen."
Ik neem de zak met de tent aan van de vrouw achter de inschrijftafel en draai me weer richting Momo.

Kayley zei op 29 juli 2015 - 15:37:


[x]—Een grote glimlach siert mijn gezicht wanneer ik opkijk en inderdaad, daar komt een nogal kleine brunette (Rachel) op ons afgelopen, haar bandleden achter haar aan slenterend. Ik spring recht, maar wat blij dat ik de tent even kan laten voor wat het is, en overbrug de afstand tussen onze groepjes in.

"Hallo!" zeg ik zo vriendelijk mogelijk, terwijl ik het bonte gezelschap in me opneem. "We hebben - eh, een klein beetje problemen met onze tent. Iemand van jullie die er toevallig iets van weet?" Omdat dat wel zo beleefd is, help ik de anderen hun spullen naar de open plek zeulen en uiteindelijk staat de bagage van de twee groepen naast elkaar terwijl de tenten in een hoopje op de grond liggen.

"Goh, dit wordt nog eens wat," verzucht ik en leun tegen Eli aan, maar een klein beetje om naar de handleiding te kijken. "Als ik het goed begrijp, wat me zou verbazen eigenlijk, moeten we die twee diagonale dingetjes... eh, stokken die aan elkaar gedingest zijn. Fuck woorden. Anyway, die moeten we in elkaar steken, en dan van nog stokken een vierkantje maken, en dan over dat... 'geraamte', zeg maar, daar het zeil overheen trekken? Dat klinkt eigenlijk best wel slim." Met een guitige glimlach kijk ik naar Rachel. "Toch?"—[x]

xHiimacookie zei op 29 juli 2015 - 15:46:
Mijn blik vestigst zich nu op een een groepje van drie meisjes een van hen staat tegen de ander aan geleund. ,,Sky! Aarde aan Sky.'' Iemand tettert er in mijn oor, als ik kijk waar het vandaan komt, het zou mij ook eens niks verbazen. Het was Kailey. ,,Ik was in de wolken, daarom is mijn bijnaam Sky.'' Zeg ik iets te hard, heel de groep kijkt mij aan. Ik doe alsof ik niks zei en ga achter Kailey staan, die veel kleiner is, ik steek een kop boven haar uit. Geen goede verstop plek. ,,Dus wie ben jij?'' Ik kijk om inde ogen van een jongen met bruin haar. ,,Skyler Walker, maar mijn vrienden noemen mij Sky.'' Zeg ik en wijs naar mijn stelletje ongeregeld wat achter elkaar aan het vangen is. ,,Ik ben Flyod.'' Zegt hij met een glimlach. ,,Leuk je te ontmoeten.'' Zeg ik.

Merula zei op 29 juli 2015 - 15:47:
Ik kijk verbaasd op als ik ineens een stem hoor. Het duurt even voor ik me besef dat de jongen het echt tegen mij heeft. Het duurt nog langer voor ik doorheb wat hij zegt. Ik glimlacht eventjes. "Eh..." zeg ik twijfelend. Hij klonk zelf ook niet helemaal alsof hij zeker van zichzelf was. "Het hoeft niet hoor, als je niet wilt..." Ik doe ondertussen mijn boek weer terug in de rugtas, om niet al te onbeleefd over te komen. De pen draai ik rond tussen mijn vingers. "Misschien hebben de mensen van dit hele gebeuren wel een andere oplossing," vertel ik verder, om toch iets meer te kunnen zeggen en mijn plan uit te leggen, soort van...
Het is niet dat ik niet met ze wil samenwerken. Ik kwam met een open mind hier naartoe, en de jongen schijnt aardig te zijn, en zo kan ik het meisje in de gaten houden... De groep is niet zo groot als het eerst leek. Maar ik wil er niet bij als het alleen maar uit medelijden is of uit beleefdheid. Ik wil me niet opdringen.
Ik kijk verbaasd naar het meisje waaraan Floyd zich voorstelt.

Eliros zei op 29 juli 2015 - 15:53:
Eli kijkt geamuseerd toe terwijl Jae—kleine puppy die hij is—zich enthousiast op de nieuwkomers stort. Hij heft een hand op en zwaait nogmaals. "Hoi."

Terwijl zijn maat de anderen helpt met hun bagage, haalt Eli Jae's werk uit elkaar en rangschikt alle stokken nog eens. Misschien hadden ze eerst naar de lengte moeten kijken. Hij graait weer naar de handleiding en neemt zich voor hem deze keer helemaal uit te pluizen, voordat hij een nieuwe poging doet om het ding in elkaar te zetten.

"Denk je?" Eli is er nog niet zo zeker van, maar het is best fijn om Jae's gewicht tegen zich aan te voelen, dus hij besluit verder geen commentaar te geven. Wanneer blijkt dat 'ie dan misschien eindelijk lucht heeft gekregen van de handleiding, kijkt Eli hem verbaasd aan. "Damn. Ik geloof dat je gelijk hebt."

Chayenne zei op 29 juli 2015 - 15:56:
Rachel zwaaide vrolijk terug naar de jongen die met de tentstok in de lucht stond en liep enthousiast op de jongens af, haar koffer liet ze ergens halverwege staan. "hallo." begroette ze vrolijk. "We hebben -eh, een klein beetje problemen met onze tent. Iemand van jullie die toevallig iets weet?" Rachel glimlachte en knikte hevig. Een van de jongens hielp Kurt en Elliott om de tent naast hen neer te zetten en zo lagen er twee hoopjes tent naast elkaar. Rachel zuchtte. "Al is het niet mijn allersterkste kant," moest ze met tegenzin toegeven. De jongen begon uit te leggen hoe hij dacht dat alles in elkaar stak en Rachel stemde in. "Vast zoiets." Ze pakte het instructieblaadje van Dani - die heb al aan het bestuderen was, - af en begon er moeilijk naar te kijken. "Uhm, ja, zoiets." zei glimlachte ongemakkelijk. "Laten we maar gewoon wat proberen," zei ze vol goede moed. "Rachel trouwens," stelde ze zich enthousiast voor voordat ze naar haar tent huppelde en de materialen uit de zak haalde. Ze hoopte dat de twee jongens hun nog wilden helpen, want de vijf-personentent zag er een stukje ingewikkelder uit.

xSerenaHoran zei op 29 juli 2015 - 16:02:
Ik trek een wenkbrauw omhoog. Ik had alles verwacht behalve zo’n bescheiden antwoord.
‘Als ik niet zou willen dat je erbij kwam had ik het ook niet gevraagd, maar als jij dat zelf niet wil maakt het niet uit. Het is toch niet verplicht,’ zeg ik waarna ik me weer omdraai om terug te lopen naar mijn groepje.